De xxv. Psalm.

1. Tot dy staet mijn siel verheven
Mijn God, mijn hop’ rust op dy,
Laet my doch geen schand’ aencleven,
Noch mijn vyant werden bly.
Laetse tot schand’ nemmermeer
Worden die op dy vertrouwen:
Maer op die de schande keer’
Die des’ met onrecht benouwen.

2. Gheef my Heer dijn wech te kennen:
Leer my dyne rechte baen:
Stuer my: wil mijn voeten wennen
In dijn waerheyt recht te gaen:
Want du bist God die my mach
Ende wilt oock salich maken:
Op dy wacht’ ick al den dach
Met verlanghen ende waken.

3. Denck aen dijn barmherticheden:
Door dijn goetheyt werd’ beweegt
Die du in den tijt verleden
Vanden aenvanck hebst ghepleegt,
Vergeet de sond’ myner jeugt,
Denck niet meer op mijn misdaden:
Maer om dyne groote deugt
Ghedenck myner in ghenaden.

4. God de Heer is goedertieren
Trouw, warachtich end’ oprecht
Dies sal hy de sondaers stieren
Op een effen baen end’ slecht.
d’ Arm volck in druck ende pijn
Sal de Heer met recht bescheyden:
End’ al die ootmoedich zijn
Sal hy op zijn weghen leyden.

5. Want van alle Godes weghen
Liefd’ end’ waerheyt is het slot,
Aen de gen’ die zijn bondt pleghen
End’ bewaren zijn ghebot.
Heer om dynes namens wil
Wt ghenaden louter goedich
Mijn misdaden my quijt schil
Die groot zijn end’ overvloedich.

6. Wie is de man hier beneden
Die den Heer van herten vreest?
Den wech dien hy hoort te treden
Sal hem leeren Godes gheest.
Hem sal met vred’ des ghemoets
t’ Goet zijn leefdagh’ overschieten,
End’ zijn kind’ren vol voorspoets
Sullen d’ aertrijcks erf’ ghenieten.

7. Die den Heer van herten meenen
Synen raet maeckt hy hun kondt,
End’ sal hun ghenad’ verleenen
Te verstaen zijn heyl’ghen bondt,
Dies staet my d’ oog’ end’ t’ ghemoet
Tot den Heer steed’s opgheslaghen:
Want hy sal my mynen voet
Maken vry van alle laghen.

8. Dijn aenschijn tot mijnwaerts wende
O Heer ende mijnr’ ontferm,
Want ick ben in groot’ ellende
Eensaem, schamel end’ seer erm.
Ick ghevoel so lancks so meer
Die benautheyt mijnder herten.
Wil my dan verlossen Heer,
Wt mijn pynen ende smerten.

9. Sie doch aen Heer met ghenaden
Mynen ancxt end’ swaren druck,
End’ vergheef my mijn misdaden
Oorsaeck van dit ongheluck.
Sie, mijn vyanden die sterck
End’ seer veel zijn uyt der maten:
Daerenboven vlytich merck’
Hoe fenynich sy my haten.

10. Hoede my dan van haer handen
End’ mijn arme siel behow’
Op dat ick niet com’ tot schanden:
Want ick vast op dy betrow’
Mijn vrom’ hert’ com’ my te baet
d’ Wyl’ ick op dy alleen wachte,
Heer verloss’ van alle quaet
Israel met dyner crachte.