De xxvij. Psalm.

1. Godt is mijn licht end’ Heylant hooch verheven
Waer voor soud’ ick met vreese zijn bevaen?
Godt is mijn cracht die m’onderhout in’t leven,
Wie sal my schrick oft ancxte jagen aen?
Doe my de boos’ aenvielen met gewelt
End’ meynden wel mijn vleesch te slicken op:
Sy werden selfs gestooten voor den kop
Mijn vyanden end’ ter eerden ghevelt.

2. Of my al schoon een legher quaem’ omringen
So soud’ my t’ hert’ daerom niet zijn verschrickt:
Off men my wilt becryghen end’ bespringhen
Noch staet mijn troost daer op altoos gheschickt.
Dat ick van Godt slechts een dinc heb begeirt
End’ wil noch t’ self’ versoecken boven all’
Dat alsoo lang’ my, t’ leven dueren sal
My in zijn huys een wooning’ sy bescheirt.

3. Op dat ick mach de lustbaerheyt des Heeren
Recht oversien na mynen wensch end’ keur:
End’ my aldaer aen alle kanten keeren
Om zijn paleys t’ aenschouwen deur end’ deur.
Want hy my sal in tijt van ancxt end’ pijn
Voor alle noot verberghen in zijn hutt’:
Daer ick beschermt sal wesen end’ beschutt
End’ op een rotz der nae verheven zijn.

4. Hy heeft m’alreed’ alover s’ vyants scharen
Die omm’ my staen het hooft hoogh opghericht
Dies ick zijn loff in zijn hutt’ wil verclaren
End’ off’ren hem der lied’kens soet ghedicht.
Verhoor my Heer end’ op mijn schreyen lett:
Want ick tot dy mijn stemm’ heff’ inden noot
Ontferm dy mijns na dijn ghenade groot
End’ antwoord’ my met gunst op mijn ghebet.

5. Dus spreect mijn hert’ in my van dyner wegen,
Soeckt boven al des Heeren aenghesicht:
Want daer in is u welvaert gantz gheleghen:
Ick soeck’t ooc Heer, nae myne schult end’ plicht,
Daerom en berg dijn aensicht van my niet:
Noch en verstoot dijn knecht uyt gramschap swaer
Du bist mijn cracht end’ helper in ghevaer
Begheef my niet als ick ben in verdriet.

6. Of my al schoon mijn vader hadd’ verlaten
End’ moeder med’, so sal my Godt ontfaen.
Leer my dijn wech: End’ om die, die my haten
Stuer my o Heer op dyne rechte baen.
Begeef my niet in mynes vyants macht,
Die teghen my valsch oorcondt heeft beleyt
End’ leugens groot van my alom’ ghespreyt
End’ bruyckt geweldt met moetwil ende cracht.

7. Ten waer’ dat ick met een gewis vertrouwen
Hadd’ vast ghehoept noch in mijns levens tijt
Gods aenghesicht end’ gunst te mogen schouwen
Ick waer al lang’ gheweest des levens quijt.
Wacht dan den Heer met troost end’ hop’ vervult
Grijp goeden moet, end’ stae slechts op hem vast
Hy sal dijn hert’ vry helpen uyt den last:
Vertrouw’ alleen, end’ wacht hem met ghedult.