De xxviij. Psalm.

1. O Heer mijn borcht end’ stercke veste,
Ick roep dy aen voor d’ eerst end’ leste,
Laet my doch goet ghehoor vercryghen,
End’ wil in desen noot niet swyghen,
Oft anders ick gae heel te niet,
Als diemen in’t graff nederschiet.

2. Verhoor t’ ghebet Heer dat ick spreke
Als ick mijn stemm’ end’ handt opsteke
In dynen tempel met volherden.
Och laet my niet gherekent werden
Met der god’loosen hoop die staet
Na enckel boosheyt ende quaet.

3. Die met den mondt van vrede spreken
Maer binnen t’ hert vol schalckheyts steken.
Heer wil hun na haer wercken schencken
End’ nae den list die sy verdencken
Op dat sy nae t’ ghen’ sy begaen
Den welverdienden loon ontfaen.

4. Want sy noyt hebben met aendachten
Op s’ Heeren wercken willen achten,
Noch haer verstant oft sin bestaden
Om aen te sien zijn wonderdaden.
Daerom sal hy s’om verre slaen,
So dat sy niet meer op en staen.

5. Ghelooft sy God die also goedich,
Verhoort heeft mijn ghebet ootmoedich
Hy is mijn sterckt’ end’ schilt ghetrouwe,
Op welcken ick mijn hope bouwe.
Dies sal mijn hert’ zijn seer verheugt,
Ick sal lofsinghen syner deugt.

6. God schutt’ de syn’ in synen ermen
Hy sal zijn Coninck vry beschermen.
Wil nu dan Heer dijn volck behoeden,
End’ met ghenaey dijn erf bespoeden
Wils’ als dijn schapen weyden Heer
Verhefs’ altijt so lancx so meer.