De xxx. Psalm.

1. Ick wil met lofsang wel bequaem
O Godt verheffen dynen naem.
Want du my nae mijn toeversicht
Om hoogh’ hebst weder opghericht,
End’ hebst doch geenssins willen lyden,
Dat sick mijn vyant soud’ verblyden.

2. O Heer mijn Godt ick riep tot dy
End’ mijn ghesontheyt gaefstu my.
Mijn leven hebstu uyt het graf
Ghelost: want ick nam gheheel aff:
Ick was schier onder d’ eerde bleven
Als du my gaefst een nieuwe leven.

3. Godts uytvercoren al ghelijck
Looft Godt den Heer in hemelrijck:
Houdt in ghedacht’nis all’ te saem
De weerde van zijn heyl’ghen naem:
Want syne gramschap wort verswonden
End’ gantz ghestilt in corter stonden.

4. Maer zijn ghenade, gunst’ end’ danck
Gheduert all’ onse leven lanck,
Daer uyt gheschiet dat druck end’ clacht’
Des avonts t’ onsent wel vernacht:
Maer als de daeg’raet is gheresen
Verthoont hem we’er een vrolijck wesen.

5. Doet my al ginck na mynen lust
End’ dat ick was in vred’ end’ rust,
Ick sprack: t’ gaet nu met my te deg’
Ick sal niet struyck’len uyt de weg’.
Du hadtst uyt gunst end’ wel ghevallen
Mijn berg’ ghesterckt met goede wallen.

6. Maer so haest als dijn aensicht werdt
Voor my ghebergt: versloeg mijn hert’.
Ick riep tot dy met ancxt bevaen,
End’ badt dy Heer ootmoedich aen.
Ick sprack: o Heer, wat salt dy baten
Dat ick int graf werd’ ne’erghelaten.

7. Soud’ onder d’ eerd’ een leeflos stoff
Verbreyden kunnen dynen loff?
Oft dyne waerheyt maken kondt?
Verhoor my Heer’ tot deser stondt,
End’ wil dy mijnr’ ellend’ ontfermen
Du sy mijn hulp, wil my beschermen.

8. Du hebst ghewendt mijn rouw’ end’ leedt
In vrolijckheyt, end’ my vercleet
In stede van een sack met vreugt.
Op dat mijn tonge seer verheugt
Niet swyghe, maer dijn loff verconde.
Dies lov’ick dy Heer t’ elcker stonde.