De xxxj. Psalm.

1. Myn hop’ op dy o Heer ick bouwe
Dies laet my nimmermeer
Gheraken tot oneer:
Maer nae dijn waerheyt ende trouwe,
Maeck my midts dijn ghenade
Bevrijdt van schand’ end’ schade.

2. Neyg t’ mywaerts dijn ghenadig ooren
End’ kom van stonden aen
Om my trouw’ by te staen.
Sy du mijn borcht niet om verstooren
t’ Huys myner toevlucht vaste
End’ help my uyt den laste.

3. Du bist mijn rotz’ end’ stercke walle:
Om dijns selfs heyl’ghe Naem,
Leyd m’op den wech bequaem.
Behoed my dat ick niet en valle
Int uytghespannen garen:
Want du kanst my bewaren.

4. Mijn gheest bevel’ ick in dijn handen
Want du hebst my bevrijdt
O Godt ghetrouw’, altijdt.
Al die met yd’len yver branden
Nae leughens, haet’ ick seere
Want ick troost’ m’op den Heere.

5. Ick wil m’in dijn ghenaed’ verblyden
End’ vrolijck met ghesanck
Dy segghen loff end’ danck:
Want du hebst aenghesien mijn lyden
End’ myne siel benouwet
Midtlydich aengheschouwet.

6. Du’n hebst my noch noyt opghegheven
In s’ vyants handt end’ macht
Die my gher’n hadd’ om’bracht.
Maer hebst mijn voeten sonder sneven
End’ vry van s’ vyants netten
Op’t ruyme willen setten.

7. Wil over my mitlyden draghen
Want ancxt end’ swaer verdriet
My brenghen schier te niet.
Mijn ooghen zijn van smert verslaghen
De moet is my ghesoncken,
De buyck is ne’er ghesloncken.

8. Mijn leven neemt heel af van treuren
Mijn tijdt van iaren wort
Van suchten gantz vercort.
Mijn cracht beswijnt, end’ kan niet deuren.
Men siet van swaerder pynen
Mijn beenderen verdwynen.

9. Ick ben den ghen’ die my bestryden
Haer ghecksmeer ende praet
End’ der ghebueren smaet.
All’ die my kennen, gaen besyden
Van vreese sonder groeten
Al waer sy my ontmoeten.

10. Ick ben uyt haer hert’ lang vergeten
Als een doot lichaem rott
Oft een ghebroken pott.
Ick hoore dat my wort verweten
Veel smaetheyts end’ oneeren,
Ja oock van grooten Heeren.

11. Dies heeft my ancxt end’ vrees’ benouwet:
Want haren raet sy slaen
Na t’ leven my te staen.
Doch Heer op dy heb ick vertrouwet
End’ heb’ ghesegt aendachtich:
Du bist mijn Godt almachtich.

12. In dyner handt staen myne tyden
Loss’ my door dyne cracht
Van mynen vyants macht.
End van de gen’ die my benyden
End’ my met quaed’ opsaten
Vervolghen ende haten.

13. Dijn aenghesicht laet Heer ghenadich
In alle weghen recht
Beschynen dynen knecht.
Help m’om dijn miltheyt seer goetdadich
Bevrijd my van oneere:
Want ick dy aenroep’ Heere.

14. Den god’loos’ sal schand’ overcomen
Stoots’ inde graven omm’
Haer valsche kel’ maeckt stomm’:
Want sy quaet spreken vanden vromen
Met schimp end’ spotterijye,
Wt enckel hooveerdye.

15. O Heer hoe groot zijn de weldaden
Die Godt den mensch bescheirt
Die hem heeft lief end’ weirt
Du doetst so wonderbaer ghenaden
Den ghen’ die dy vertrouwen,
Dats’ yegh’lijck mach aenschouwen.

16. Du saltse schutten int verborghen
Dijns aenschijns, voor den moet
Des mans stout end’ verwoedt.
Du salts’ als in een hutt’ versorghen
Dat sy niet overdronghen
Werden met twist van tonghen.

17. Ghelooft sy Godt end’ hoogh’ ghepresen
Die my uyt miltheyt goet
So wonderlijck wel doet.
End’ heeft m’een woonplaets aenghewesen
Daer ick mach zijn in vrede
Als in een vaste stede.

18. Hoe wel ick haestich uyt ancxt seyde:
Ick ben uyt Godts oogh’ claer
Verstooten t’ eenegaer.
Nochthans doe ick we’er tot dy schreyde
Hebstu o Heer bermhertich
Verhoort mijn stemme smertich.

19. Hebt Godt lief all’ zijn uytvercoren
Want Godt die vrom’ behoud’t
End’ loon’t de dwasen stout.
Staet vast: gheeft niet den moet verloren,
Hy sal het hert’ bekrachten
Van all’ die op Godt wachten.