De xxxij. Psalm.

1. Wel salich is de man dien zijn misdaden
Vergeven zijn uyt gunstiger genaden:
Wiens sond’ oock niet verschijnt in het ghericht:
Maer is bedeckt voor Godes aenghesicht.
Wel hem voorwaer dien Godt tot gheener stonden
En rekent toe zijn boosheyt ende sonden.
Wiens moet end’ gheest ontledigt is end’ vry
Van dobbelheydt end’ van bedrieghery’.

2. So lang’ als ick mijn misdaet heb verswegen
Werdd’ mijn gebeent’ veroudert end’ verleghen
Die wyl’ ick bruld’ end’ riep den gantschen dach
Met groot gheschrey van smert’ daer ick in lach.
Mits dat dijn handt my swaer hadd’ overvallen
Dach ende nacht: so dat mijn sap met allen
Verandert werdt ghelijck een heeten brant
d’ Welck inden Oogst verdroogt het groene landt.

3. Maer als ick we’er mijn sonden heb’ beleden
End’ heb’ niet meer verborgen mijn boosheden.
Maer sprack: Ick wil Godt bichten mijn misdaet,
Du scholst my quijt mijn overtreding’ quaet.
Hierom salt tu by tijts end’ met volherden.
Van elck vroom hert’ vry aengebeden werden:
Dies geenssins sal der stercken stroomen vloet
Treffen den mensch’ die vroom is van ghemoet.

4. Du bist o Heer mijn toevlucht sonder sorghen:
End’ mijn vertreck daer ick in stae verborghen
Wt allen ancxt hebstu my heel omringt
Met vreught die my Heer dijn verlossing’ bringt.
O mensch’ ick wil dy met verstandt end’ reden
Leeren den wech die du hoor’st in te treden,
End’ wil dy voorts gaen geven goeden raet:
Want t’ is op dy dat mijn oogh’ achte slaet.

5. Wert niet ghelijck den Esel’n ende guylen
In onverstant, den welcken men haer muylen
Bedwinghen moet met toom’ end’ pranghen stijf
Dat sy den mensch’ niet dringhen op het lijf.
Den godtloos’ staet te wachten vele smerten
End’ lyden swaer: maer wie op Godt van herten
Vertrouwt, weet vry dat seghen over all’
Den selven mensch rontom beringhen sal.

6. Ghy vromen dan, zijt vrolijck inden Heere:
Juycht end’ springt op, van groote blyschap seere.
Ghy alle t’ saem die recht van herten zijt
Thoont met gheschrey dat t’ hert u is verblijt.