De xxxiiij. Psalm.

1. Ick wil Godt t’ aller tijdt
Hoogh prysen uyt mijns herten grondt,
End’ eewich voeren inden mont
Sijn lof ghebenedijdt.
Mijn siel wilt van gheluck,
Haer roemen op den Heer met vreugt:
Dies sullen werden seer verheugt
De scham’len inden druck.

2. Comt dan met my te saem,
Laet ons grootmaken Godt den Heer:
End’ all’ ghelijck met prijs end’ eer
Verhooghen synen naem.
Ick heb’ den Heer ghesocht
In noot, end’ hy heeft my verhoort:
Oock heeft hy my nu rechte voort
Wt al mijn vrees’ ghebrocht.

3. Wie zijn oog’ op hem raemt
Wort door zijn claerheyt gantz verlicht:
Dies en sal hem het aenghesicht
Sijn nemmermeer beschaemt.
Den armen die met vlijt
In swaeren noot schreydde tot hem,
Heeft God verhoort zijn clacht’ end’ stemm’
End’ uyt den ancxt bevrijt.

4. Der heyligh’ engh’len schaer,
Heeft haren legher vast gheslaen
Rontom die, die God roepen aen
End’ helpts’ uyt lasten swaer.
Smaeckt dan, siet end’ aenschouwt
Hoe milt end’ goedich de Heer is.
Wel salich is de man ghewis
Die vast op hem vertrouwt.

5. Vreest God ghy menschen al
Die ghy zijt heylich inden gheest,
Want eenen yegh’lijck die hem vreest
Gantz niet ghebreken sal.
De leeuwkens stout van moet
Lyden dick hongher end’ ghebreck:
Maer wie tot Godt neemt zijn vertreck
Dien ontbreeckt doch gheen goet.

6. Comt kinderen hier al
Hoort mijn bericht uyt Godes woort
Ick sal u leeren rechte voort
Hoemen Godt vreesen sal.
Wie is de mensch die lust
Nae een lanck leven ende goet,
End’ soeckt goey daghen met voorspoet
End’ met een hert’ gherust?

7. Snoer dijn tongh’ allemael
Dat sy gheen achterclap en doe,
Wacht dyne lippen oock daer toe
Van valschen loghentael.
Het quaet myd’ end’ doe wel
Soeck vred’ end’ trachter nae altijdt:
Want Gods oogh’ wacht op die met vlijt
Die doen nae zijn bevel.

8. Maer d’ aenschijn Gods aensiet
All’ die boos doen, verstoort end’ gramm’:
Op dat hy haren naem end’ stamm’
Brengh’ t’ eenemael te niet.
Als de gherechten zijn
In last, so schreyen sy tot hem,
End’ hy verhoort stracx hare stemm’
End’ helpts’ uyt ancxt end’ pijn.

9. De Heer is doon na by,
Dien die verslaghen zijn in’t hert’,
End’ inden gheest verdruckt met smert
End’ maecktse los end’ vry.
Wie vroom end’ oprecht leeft
Krijgt dickmael menich ongheluck:
Maer God verlost hem uyt den druck
Als telckens passe gheeft.

10. Hy schutt’ een sulcken man
All’ zijn ghebeenten groot end’ cleen:
So naeuw dat haerder oock niet een
Ghebroken werden kan.
De goddeloosen al
Vergaen door haere boosheyt quaet,
End’ wie den vromen draghen haet
Die cryghen haren val.

11. Godt sal van druck ontslaen
De siel’ des vromen die hem dient.
Wie God betrout end’ is zijn vrient
Kan niet verloren gaen.