Der xl. Psalm.

1. Van herten seer hebb’ ick nae God verlangt,
End’ ancxtich op zijn hulp’ ghewacht:
Dies heeft hy oock op my gedacht:
Want hy mijn stemm’ genadelijc ontfangt.
Hy heeft my uyt den kuyle
Vol slijms end’ modders vuyle
Ghetrocken end’ ontlast.
End’ heeft mijn voet int droogh’
Ghestelt op een rotz hoogh’
End’ ondersett welvast.

2. Een schoon niew liedt geeft hy my inden mondt
Tot Gods des Heeren loff end’ prijs
Dies menich mensch’ die sulcx wort wijs
Sijn hop’ op hem met rechter vreese grond’t.
Wel salich zijn die bouwen
Op God haer vast vertrouwen:
End’ sien niet eenmael om
Naer t’ volck dat seer verhoogt,
Wt hoovaerdy hem boogt
Tot loghens slimm’ end’ kromm’.

3. Du hebst o Heer groot’ wonderen ghedaen
Gheen mensch’ kan dijn ghedachten all’
Tot onswaert, houden in ghetal.
Noch op de rey dijn deuchden overslaen.
Als ickse wil hooch loven,
t’ Ghetal gaet my te boven.
Gheen offer noch gheschenck
Lust dy: maer tot dijn woort
Hebstu my d’ oor’ gheboort,
Dies ick steedts dijns ghedenck’.

4. Du’n hebst geen brant noch soenoffer begeirt
Dies heb ick dus tot dy gheseyt:
Sie Heer ick kom’ end’ ben bereyt
Daer staet van my ghemelt in dijn boeck weert
Dat ick sonder gheschille
Volbrenge dynen wille:
Daer aen heb ick mijn lust.
Dijn wet is my gheplant
Int hert’ end’ inghewant
Want mijn geest daer op rust.

5. Voor scharen volcx heb ic dijn trow vertelt:
Du wetest Heer dat mynen mondt:
Heeft dijn gherechtheyt steed’s vercondt
End’ hebb’ gantz niet ghelaten onvermelt.
t’ Hert’ heeft my noyt versweghen
Al dyne rechte weghen,
Dijn waerheyt heyl end’ cracht
Dijn goetheyt ende trow’
Heb ick vry sonder schow’
Voor t’ volck ten voorschijn bracht.

6. Dies du o Heer aen my oock niet verspaer
Dijn ontfermherticheyt in noot
Dat my dijn gh’recht’heyt overgroot
End’ waere trouw ghestadelijck bewaer.
Want my sonder ghetallen
Ellenden overvallen:
Mijn sonde m’overdringt
Sy overtreft voorwaer
t’ Ghetal van mynen haer
Soo dat my t’ hert’ ontsinckt.

7. O Heer wil my ghenadich nu bystaen
End’ haest dy tot mijn hulpe seer.
End’ laetse comen tot onneer
Die my bespien om my ter doot te slaen.
Heer laetse met schand’ wijcken
Die my veronghelijcken.
Verderff’ o Heere Godt,
Tot loon van haer verwijt,
All’ die met my uyt spijt,
Vast houden haeren spot.

8. Maer laet die zijn in dy altoos verblijt
Die oprecht soecken dynen naem
End’ wie liefheeft dijn cracht heylsaem.
Die segg’ altijts, God sy ghebenedyt.
Ick ben arm end’ ellendich:
Maer God heeft my bestendich
In mijn cruys end’ verdriet
Wel trouwelijck versorgt,
Du bist mijn vaste borgt,
Mijn God vertoef doch niet.