De xli. Psalm.

1. Welsalich is die een wijs vonniss’ gheeft
Van dien die bedruct leeft,
Hem sal de Heer los maken end’ bevrijdt
Inden benauden tijdt.
God sal hem oock gaef maken end’ gesont
End’ gh’luckich t’ aller stont.
Du laetst niet toe, dat sulck een uit ghewelt
Sijns vyants werdd’ ghestelt.

2. Hem sal de Heer troost seynden end’ ontsett
Als hy cranck ligt te bedd’.
End’ zijn sieck bedd’ verkeeren in een vreucht
Met eener nieuwer jeucht.
In myner quael sprack ick o Heer tot dy,
Ontferm’ dy over my.
Ghenees’ mijn siel: Want ick heb my misgaen
End’ teghen dy misdaen.

3. Mijn haters wreedt hebben my in haer hert,
Ghewenscht leet ende smert.
Wanneer sal hy doch sterven, segghen sy,
End’ zijn naem gaen voorby?
Als sy my sien, ick hoor dat elck een spreeckt
Gheveynsdelijck, end’ steeckt
Vol quaet bedrochs: Want als sy van my gaen
Dan gaet haer clappen aen.

4. Dan spreken sy te gaer uyt boosen haet,
Teghen my alle quaet.
Een yegh’lijck denckt, hoe hy my best verdruck’
End’ brengh’ in ongheluck
Elck segt: Hy is in een seer boosen stant
Gheraeckt van Godes hant:
Want hy ligt ne’er heel plat, end’ sal voortaen
Niet meer op kunnen staen.

5. Ja oock mijn vrient op dien ick heb gebowt,
End’ all’ mijn hert’ vertrowt,
Die mijn broodt att, heft nu met hooverdy’
Sijn hielen teghen my.
Maer du o Heer wil ontfermhertich zijn
In mynen druck end’ pijn.
Richt my we’er op: So sal ick hun wel schoon
Vergelden haren loon.

6. Nu merck’ ick wel dat ick in ongheval
Dy noch ben liefghetal.
Die wyl’ zijn lust aen mijn leedt end’ verdriet
Mijn vyant niet en siet.
Du hebst o Heer op mijn ontschult ghelett
End’ my vast ondersett.
End’ salt my stracx voor dijn lief aenghesicht
Steed’s houden opghericht.

7. Ghelooft sy God, de God van Israel
Die my onthaelt soo wel,
Van deser stondt tot eewighen termijn
Amen, t’ moet also zijn.