De xliiij. Psalm.

1. Men heeft ons Heer met onsen ooren
Dijn wonder wercken laten hooren.
Ons’ ouders hebben ons vertelt
De daden van dijn sterck gewelt
Dijn hant heeft d’ heydenen verjaegt
End’ onse vaders in haer stede
Gheplant, end’ volcken hardt gheplaecht
Op dat ons’ stamm’ daer groeyd’ in vrede.

2. Want sy voorwaer t’ besit der eirden
Noyt en vercreghen met haer sweirden:
Oock heefts’ haer eyghen arm end’ cracht
Noyt uyt des vyants noot ghebracht.
Maer dyne handt, dijn erm seer sterck
End’ dynes aensichts heylsaem claerheyt
Was diese lost’, het was dijn werck:
Mits duse lief hadtst inder waerheyt.

3. Du self bist mijn Godt ende Coninck
Beschick’ uyt dyner hoogher woning’
Dijn heylsaem hulp’ in wederstoot
Help Jacobs stamm’ uyt allen noot.
Wy hebben onses vyants moet,
Door dy, met hoornen ne’erghevellet
End’ in dijn naem ond’r onsen voet
Ons’ wederstryders all’ ghestellet.

4. Dies sal ick doch mijn hop’ niet bouwen
Op mynen boghe: noch vertrouwen
Dat mijn gheweir my soud’ in noot
Bewaren kunnen vander doot.
Maer du bist Heer die du ons treckst
Wt s’ vyants macht end’ allen lyden
End’ die de ghen’ met schand’ bedeckst
Die ons met haet end’ nijt bestryden.

5. Dies moeten wy ons’ roemen stichten
Op God den Heer end’ lied’kens dichten
Tot synen loff: end’ dach voor dach
Ghestadich doen zijns naems ghewach.
Maer du verstootst ons van dy wijt,
End’ laetst ons worden Heer tot schanden
Sonder dat du ons inden strijdt
Voortreedst oft helpst uyt s’ vyants handen.

6. Du doest ons met schand’ end’ oneeren
Den ruggh’ voor onsen vyant keeren:
Wy zijn ons’ haters tot een buyt,
Sy deylen onse goed’ren uyt.
Du hebst ons op de slachtbanck bracht
Ghelijck als arm onnoosel schapen
End’ wijt verstroyt onder de macht
Van t’ volck dat ons verdruckt met wapen.

7. Du hebst dijn volck vercoopen laten,
Als dat gheveylt wort op der straten,
Om kleynen prijs met schimp end’ smaet:
End’ hebst daeraf gants geene baet.
Du maeckst ons tot schand’ ende vloeck
Rontom all’ onsen naghebueren:
Aen elcke winckel ende hoeck
Wy moeten schanp end’ spot besueren.

8. Wy dienen t’ volck tot boerd’ end’ cluchten
Die sy vertellen uyt ghenuchten
Sy schudden t’ hooft als zy ons sien:
Wy zijn een gecksmer voor de lien.
Beschaemtheydt staet altoos ghestreckt
Voor mynen ooghen t’ elcken daghe:
Mijn aenghesicht is overdeckt
Met schand’ end’ oneer’ die ick draghe.

9. Van lasterreden die sy segghen
End’ van’t verwijt dat zy m’oplegghen,
Om s’ vyants will’ die seer verwoet
Wreeckt over ons zijn grammen moet
Dit is ons t’ samen al gheschiet:
Noch hebben wy dijns niet vergheten,
Noch dijn verbondt in dit verdriet
Oyt onder voeten wech ghesmeten.

10. Wy’n hebben noyt in dese smerten
Tot yemant el ghewent ons’ herten
Noch onse ganck oyt afghekeert
Buyten den wech van dy gheleert.
Hoe wel du ons tot gruys ghemaelt,
End’ hebst ghejaecht in draken kuylen.
End’ met de scheem des doots onthaelt,
Daeronder wy mismoedich schuylen.

11. Voorwaer zo wy dwaes end’ vermeten
Den naem Gods hadden oyt vergheten,
Oft d’ hant ghestreckt uyt onverdult
End’ eenen and’ren God ghehult.
Soud’ God zijn’ eer’ aldus gheschent
Met scherper straffe niet naetrachten?
Hy die t’ verborghen herte kent
End’ doorgrond’t nieren end’ ghedachten.

12. Wy worden, Heer, gheheele daghen
Om dijns naems wille dootgheslaghen:
End’ zijn niet anders hier gheacht,
Dan arme schapen diemen slacht
Ach Heere God, ontwaeck, t’ is tijt:
Hoe blyfstu slapen nu soo langhe?
Waeck op, verstoot ons niet soo wijt:
Verlaet ons niet, want ons is banghe.

13. Hoe is dijn aensicht nu verborghen,
Daer m’ons soeckt alle te verworghen?
Hoe kandtstu onsen druck end’ smert’
Dus stellen gantzlijck uyt dijn hert’?
Ons’ gheest end’ siel’ is ne’erghebuckt
Int stoff end’ asschen met onweirden:
De buyck is ons plat ne’erghedruckt
End’ cleeft aen t’ vuyle slijck der eirden.

14. Stae op dan Heer: wil op ons letten
End’ ons in desen noot ontsetten,
Om dijns gunsts wil Heer ons behoed
In onsen druck end’ teghenspoet.