De xlv. Psalm.

1. Myn hert’ stort uyt, goed’ end’ bequame reden:
End’ op’t propost van s’ Conincks heerlijcheden
Vloeyt my de tong’, met dichten heerlijck wel:
End’ als de penn’ eens schryvers rasch end’ snel.
Du bist de schoonst’ uyt s’ menschen stamm’ ghesproten.
Dyn’ lippen zijn met gh’naden overgoten.
Daeromm’ heeft Godt dy tot een eew’ghen tijdt,
Met seghen groet end’ spoet ghebenedijdt.

2. Gord rustich op dijn sweert aen dyner syden
Du stercke helt, end’ onvertzaegt in’t stryden,
Ick segg’ dijn sweert, d’ welc aenwijst in’t gelaet,
Dijn roem end’ eer end’ Conincklijck ciraet.
Treed in dijn rijck’ end’ heerlijcheit voorspoedich
Ryd’ op, end’ menn’ den wagen seer sachtmoedich
Der warer trow’ end’ der gerecht’heyt coen
Soo sal dijn hant groot’ wonderwercken doen.

3. Dijn spylen snel, zijn scherp om door te dringhen,
Dijns vyants hert’, dien du salt t’ onderbringen:
Want hoopen volcks die dy doen teghenweir,
Sullen vertzaegt gantz struyckelen omveir.
Dijn’ throon o God sal eewichlijck bespoeyen
End’ sonder eynd’ in heerlijcheit opgroeyen.
Dijn scepter Heer’ end’ Conincklijcke staff,
Bestaet in recht, in billicheyt end’ straf’.

4. Du houdest t’ recht in grooter liefd’ end’ weerden,
End’ haetest oock de god’loosheyt op eerden
Dies heeft dy Godt, dijn Godt met oly bly
Veel meer ghesalft dan dijn ghesellen vry.
Al dijn ghewaet, kleedt end’ tapisseryen
Riecken nae myrrh’ end’ goede speceryen
Sijnd’ uytghelangt uyt dijn huys van yvoor
Daermen met vreugt dy onthaelt na t’ behoor.

5. Men mach aldaer med’ onder dijn staetvrouwen,
Heerlijc verciert veel Conincx dochters schouwen,
Daer dyne bruyt aen dyne rechte handt,
In louter gout sitt’t inden hoogsten stant.
Nu dochter hoor, schoon boven alle schoonen
Sie, neyg’ dijn oor’ wil met der daet bethoonen
Dat dy dijns volcx voortaen niet meer en heugt
Noch en ghedenckt des huys van dyner jeugt.

6. De Coninck sal seer vyerich zijn bevanghen,
Van dyner schoont’: hem sal na dy verlanghen:
Want hy alleen is nu voortaen dijn Heer,
Dies neygh’ voor hem end’ bied hem alle eer.
Het volck van Tyr sal zijn geschenck vermeeren
Het rijckste volck sal dy seer hoogh’ vereeren
Die dochter reyn des Conincks toeghereet
Is binnens huys met fijn gout schoon bekleet.

7. Dies sals’ in’t huys des Conincks haeres Heeren,
Werden gheleydt met gheborduerde cleeren
Met eenen sleyp van maegden schoon end’ kuys,
Die dy ten dienst’ haer houden binnens huys.
Men salse dy voor s’ Conincks aenschijn vueren,
Met grooter vreugt end’ verr’ van alle trueren,
End’ sullen zoo gaen in des Conincks hof,
Met schoon ciraet, tot dynen grooten lof.

8. Dijn kinders frisch sullen die plaetz betreden
Daer voortijts zijn haer ouders overleden
Die du alomm’ in t’ landtschap stellen salt,
Tot Vorsten groot met Conincklijck ghewalt.
Ick wil dijn naem seer heerlijck allen Heyden,
Van d’ een geslacht tot d’ ander steed’s verbreyden.
Dies sullen dy eew’lijck end’ ymmermeer
Veel hoopen volcks toeschryven prijs end’ eer.