De Lij. Psalm.

1. Du mensch die du bist sterck end’ machtich,
Waerom beroemstu dy?
In dyne boose schalcheyt crachtich
Die du bruyck’st teghen my:
Daer Gods ghenad’ ghebenedijdt
Doch duert tot eew’ghen tijdt.

2. Dijn tongh’ is vol van schalcke rancken
End’ snijdt als een scherp vliem:
Sy vollenbrengt dijn quaey ghedancken,
End’ slacht eens moorders priem.
Het boos’ beminstu meer dan t’ recht:
Leughens dan waerheyt slecht.

3. Tot alle lasterlijcke reden
Is dijn hert’ wel ghemoed’t.
God sal dy t’ eenemael ontleden
Du valsche tongh’ onvroet.
Du salt noch werden uytgheruck’t
End’ uyt dijn plaets’ ghedruck’t.

4. Dyn’ wortel sal de Heer uyt trecken
Wt t’ levendighe landt.
t’ Godsalich volck salt sien, end’ schrecken
Voor s’ heeren stercke handt.
End’ vrolijck lacchen all’ te gaer
Dus sprekend’ onder haer:

5. Dat is de man die t’ syner baten
Den Heer’ niet hebben wou:
Maer heeft sick op zijn goet verlaten
End’ op zijn gelt ontrouw.
End’ hem ghesterckt met schalckheyt boos
Als een recht goddeloos.

6. Maer ick als een boom van olyven
Die lustich staet en groeyt
Sal in Gods huys met spoet beklyven:
Om dat ick onvermoeyt,
Op Gods ghenaden menichfout
Oyt end’ oyt heb vertrouwt.

7. Ick sal dy prysen Heer ghestadich:
Want du hebst dit ghedaen.
Op dynen naem end’ hulp ghenadich
Sal mijn hop’ blyven staen:
Want du bist goet end’ heylsaem seer
Dyn’n goedertier’nen Heer.