De Lvj. Psalm.

1. Ontferm dy mijns, want ick word’ teenegaer
Verslonden Heer van der god’loosen schaer
Die my bestrijdt end’ onderdruckt seer swaer
O God, ja gantsche daghen.
Mijn vyant wreedt heeft my ter ne’er gheslaghen:
Veel soecken my te sluyten in haer laghen
O hoogste God. Als zy my doen vertzaghen
Mijn troost sal staen op dy.

2. In God den Heer sal ick my roemen vry
Om zijns woordts wil: Op God vertroost’ ic my
Dies vrees’ ick niet, het zy oock wat het zy
Dat t’ vleessche my doen konde.
Mijn eygen saeck maeckt my in’t hert’ een wonde
Met dag’lijcx rouw: want yeg’lijck soect een vonde
Om quaet te doen, end’ my gantz uyt den gronde
Te brenghen in verdriet.

3. Sy rotten sick, end’ houden raet met vliet:
Want elck een loert, end’ mynen gang’ bespiet
End’ poogt om my te brenghen heel te niet
Om mijn ellendich leven.
Om dat sy zijn in schalckheyt wel bedreven,
Maecken sick dietz dat hun geen schaey kan cleven:
Maer Heer du salts’ in toorne seer verheven
Omstooten met ghewelt.

4. Du hebst mijn vlucht end’ dolinghen ghetelt
Mijn tranen oock in eener cruyck’ ghestelt
Mijn suchting’ staen all’ ordentlijck vermelt
In dijn registerboecken.
Als ick den Heer met mijn ghebet sal soecken,
Mijn vyandt sal ter vlucht hem stracx vercloecken:
Want ick wel weet dat hyse sal vervloecken
Want hy’t doch met my houdt.

5. Op God den Heer staet mijn roem vast gebout,
Om zijns woorts wil: daer mijn hert’ op vertrout:
Want in zijn woort warachtich sonder fout
Sal ick Gods loff ghewaghen.
Mijn hop’ end’ gront is op den Heer gheslagen
Gheen menschen doen, en sal my doen vertzagen,
Dies mijn gheloft’ heb ick dy voorgedraghen
Na dat ick ben verplicht.

6. Daerom sal oock in allemans ghesicht
Dijn loff door my seer heerlijck staen ghesticht:
Want du mijn siel hebst weder opghericht
End’ vryghemaeckt van sterven.
Du hebst bewaert van sneven menichwerven
Mijn voeten swack: dies ick vry van’t verderven
Wandel voor God, met den ghen’ die beerven
Des levens heylsaem licht.