De Lviij. Psalm.

1. In goeder trouwen segt my Heeren,
Ist recht t’ gen’ dat ghy spreeckt end’ doet?
Sijn u gerichten vroom end’ goet?
Diemen u siet zo slim verkeeren?
Ghy Adams kind’ren is dat recht
Dat ghy my dus met haet bevecht?

2. Ja ghy versint in uwen herten
Onrechticheyt end’ loghentael:
End’ weecht inder gherecht’heyt schael
Den armen overlast, end’ smerten.
Dit god’loos volck van God vervremt
Van s’ moeders buyck is onghetemt.

3. De valsch’ end’ loghentaligh’ dwasen
Gaen dwalende van s’ moeders lijf.
Van booser ghift zijn sy schier stijf,
Gh’lijck als een slang’ dick opgheblasen:
Oft als een adder die haer oor
Stopt, om te hebben gheen ghehoor.

4. Op dat sy des belesers reden
Niet hoor’, al is hy kunstich seer:
Verbreeck haer scherpe tanden Heer.
In haeren mondt vol van onvreden
Ruck uyt Heer de backtanden fel
Van dese leewkens wreedt end’ snel.

5. End’ laetse stracx wech henen vlieten
Als water datm’ om verre stort
Haer pijl verbroken sal te kort’
Neervallen al sy sullen schieten.
Sy sullen werden gantz te niet
Als slecken diemen smelten siet.

6. Als een misdracht die sterft besweken
Eer sy der sonnen licht aenschout.
Oft t’ vier van groene doornen hout
Gaet uyt, al eer’t recht is ontsteken,
So salse Godes toorne swaer
Met storm vernielen t’ eenegaer.

7. Dan sal de vrome sick verblyden
End’ zijn verlicht van swaer verdriet,
Als hy de wrake Gods aensiet
Die de god’loose brengt in lyden.
Dan sal hy wasschen synen voet
In s’ goddeloosen menschen bloet.

8. Dies sal een yeg’lijck vrolijck spreken.
Noch sietmen dat de vrom’ ontfangt
De vrucht daer hem nae heeft verlangt.
Het is voorwaer nu wel ghebleken
Dat God de Heer noch leeft ghewis
End’ richter over d’ eertrijck is.