De Lx. Psalm.

1. Dv hebst ons God van dy verschoyt
End’ van malcander wijt gestroyt:
Du waerst op ons vertoornigt seer,
Met gunst keer dy we’er tot ons Heer.
Du hebst het lant met ancxt verschrickt
End’ gantz onbloot’t ia heel ontschickt:
Stop toe de schaerden ende spleten:
Want d’ eertrijck is van een ghereten.

2. Du hebst dijn volck onthaelt seer herdt
End’ tuymelwijn met bitter smert
Ons ingheschoncken: t’ viel ons swaer.
Doch hebstu dynen volck’ daer naer
Het welck dy vreest met toeversicht
Een hooghe vendel opghericht.
Op dat een yegh’lijck dyne trouwe,
End’ vaste waerheyt vry aenschouwe.

3. Opdat dan dijn volck welghelieft
Verlosset werd’ end’ zy gherieft,
Behoed ons door dijn stercken erm:
Verhoor my Heer end’ zy mijn scherm.
God heeft zijn woort volcomen vry
In heylicheyt, dies ben ick bly:
Dies sal ick Sichems landt uytdeylen
End’ t’ dal van Succhot sonder feylen.

4. t’ Lant Galaad houd’ ick voor t’ mijn,
Want t’ sal my onderworpen zijn.
Manasses oock met all’ zijn landt
Sal comen onder myne handt.
Op’t landt van Ephraim vol lust
Sal mijn hooft nemen syne rust.
End’ Juda sal uytspreken wetten
End’ in mijn rijck goed’ ord’ning setten.

5. Maer Moab wil ick tot een spott,
Ghebruycken voor een spoeling pott:
Om aff te wasschen mynen voet
End’ hem vertreden synen moet.
Op Edom oock tot schimp end’ hoen
Wil ick uyt werpen mynen schoen.
Voorts sullen my met vreugd’ onthalen
De Palestinen in haer palen.

6. Maer wie sal my met sekerheyt
Doen in de stercke stadt gheleyt?
Wie sal my oock tot Edom voort
Gheleyden vry end’ onghestoort?
Saltu Heer dat niet zijn voorwaer
Die ons verstietst hier ende daer
End’ niet en tradest in ons’ tochten
Doe ons ons’ vyanden versochten.

7. O Heer help ons nu inden noot
Die ons seer swaer valt ende groot.
Voorwaer des menschen scherm end’ schutt
Is los end’ cranck ja heel onnut.
Maer in des Heeren groote macht
Bedryven wy ghewelt end’ cracht:
Want hy mits zijn barmherticheden
Sal onse vyanden vertreden.