De Lxiiij. Psalm.

1. Verhoor o Godt mijn droevich claghen,
Als mijn hert’ innich tot dy schreyt.
Behoed’ m’end gheef my vry gheleyd’,
Dat my mijn vyanden niet plaghen,
Noch doen vertzaghen.

2. Verberg’ my Heer voor t’ boos’ raetpleghen
Der goddeloosen onverschaemt
End’ voor den bondt die wort gheraemt,
Van t’ boose volck dat tot quaey weghen,
Steed’s is gheneghen:

3. Sy hebben hare tongh’ gheslepen,
Als een scherp sweert oft harde bijl,
End’ schieten in steed’ van een pijl,
Met woorden bitter vol doots nepen
End’ boose grepen.

4. Om vrome lieden, int verborghen,
Te moghen schieten tot in’t hert:
End’ brenghens’ in een bitter smert,
Seer snellijck sonder yet te sorghen,
Als syse worghen.

5. Men siet dat sy malcander stercken
In haer voornemen schalck end’ boos
Sy berghen hare stricken loos,
End’ spreken: laet ons listich wercken,
Wie sal het mercken?

6. Sy ondersoecken ende spueren,
Bedroch end’ list: al wat een man,
In s’ herten grondt versieren kan,
Dat gaen zy neerstichlijck besueren,
Om te volvueren.

7. Maer Godt sal oock wel snel afschieten,
Syn’ pijl, die hun wacht op den dinst,
Als zijt bedencken alderminst,
Sal hy haer plaghen met verdrieten
Hun op’t hooft ghieten.

8. Haer eyghen tongh’ sal dootlijck sneven,
Tot haer selfs uyterste verderf,
Diet aensien, sullen menichwerf
Verwondert zijn, end’ haer met beven
Inde vlucht gheven.

9. Ja alle menschen op der eerden
Sullent’, verschrickt zijnd’ end’ bevreest,
Begrypen stracx in haren gheest,
End’ voor een Godts ghericht aenveerden
In grooter weerden.

10. Dies sal de vrom’ in Godt den Heere
Van herten groot’lijcx zijn verblijt,
End’ op hem hopen alle tijdt,
Die oprecht zijn: ja lancx zoo meere,
Haer roemen seere.