De Lxvj. Psalm.

1. Jvycht God’ het gantsch begrijp der eerden,
Singt synen naem lof, prijs end’ eer,
Houdt synen roem in grooter weerden,
Maeckt hem vermaert so lancx zoo meer.
Spreeckt tot God: hoe zijn dyne daden
Soo schrick’lijck ende groot gheacht?
Dijn vyandt zijnd’ in ancxt geraden,
Sal hulden dyne stercke macht.

2. Dy sal het volck van alle landen
Aenbidden o Heer met ootmoet.
Men sal met lied’kens allerhanden
Lofsinghen dynen naeme goet.
Comt aen, om vlytich te bemercken
Gods daden groot: want hy ghewis
Seer schrick’lijck in all’ syne wercken
Over der menschen kind’ren is.

3. Hy heeft de zee end’ haere baren
Verkeert in droogt’ als een dorr’ sant
So datmen (dies wy blyde waren)
Daer over ginck als op het landt.
Sijn machtich heersschen niet en eyndet.
Sijn ooghen sien de heydens al
End’ wie rebel sick van hem weyndet
Die’ sal vercleynt comen ten val.

4. Ghy volcken prijst doch al te saeme
Ons’ Heer end’ God ghebenedijt:
Maeckt over al zijn lof end’ naeme
Vermaert end’ ruchtbaer breed end’ wijt.
Hy is die ons behoudt in’t leven
Als onse sielen zijn benauwt:
Die onse voeten niet laet sneven,
Al is ons t’ herte wat verflaut.

5. Want du hebst ons o God rechtveerdich
Versocht met cruys end’ teghenspoet,
End’ gh’lijckmen keurt het silver weerdich
Hebstu ghekeurt ons’ hert’ end’ moet.
Du hebst ons Heer ghebracht int garen
Dat voor ons voeten was ghestaeckt.
End’ vanden streng’ (die ons beswaren)
Ons om de lenden vast ghemaeckt.

6. Du hebst de menschen laten ryden
Op onse hooft als op een dier.
Wy hebben swaer cruys moeten lyden
End’ gaen door water ende vier.
Doch du quaemst ons we’er daeruyt halen
End’ gantz verquicken: Dies ick sal
In dynen tempel dy betalen
Met offers mijn gheloften al.

7. Gheloften die ick vry van herten
Met mynen lippen heb ghedaen,
End’ in benautheyt ende smerten
Wt mynen monde laten gaen.
Ick wil dy doen mijn offerhanden
Van lammerkens vett ende goet,
End’ soeten reuck van hamels branden
Met runders ende bocken bloet.

8. Comt herwaerts, comt hoort mijn verhalen
Ghy die in Godes vreese leeft:
Ick sal u duydelijck vertalen
De deugt die hy my ghedaen heeft.
Ick riep tot hem met mynen monde
End’ droeg hem voor al mynen noot:
Ick will’ dat mijn tongh’ hem verconde
End’ synen naeme maecke groot.

9. Voorwaer had ick voor my ghenomen
Te wandelen met arg end’ list,
Mijn stemm’ en waer tot hem niet comen,
Maer zijn ghehoor hadd’ ick ghemist.
Maer nu (ghewis ick mach’t vry reden)
De Heer’ verhoort my alle tijdt,
Hy luystert scherp na mijn ghebeden,
End’ hoorts’ all’ aen met ernst end’ vlijdt.

10. Dies moet de Heer God zijn ghepresen
Die mijn ghebet noyt en verstiet
End’ heeft my noch noyt afghewesen
Van zijn ghenaed’ in mijn verdriet.