De Lxxv. Psalm.

1. Heer, du salt ghepresen zijn
Du salt van ons zijn ghedanckt:
Want de eer des naemens dijn,
Sal ons werden aenghelangt.
Men sal roemen vroeg end’ laet,
Dyne groote wonderdaedt.

2. Als de tijdt is voor de handt,
Sal ick mijn volck spreken recht:
Al ist dattet gantsche landt,
Van een ander is onthecht,
End’ d’ inwoonders zijn in last,
Doch ick maeck haer zuylen vast.

3. Ick heb t’ dwaes volck dus vermaent:
Volgh’t niet uwen sotten kop:
End’ ghy goddeloos’ verwaent,
Steeckt u hoornen doch niet op.
Steecktse niet op, wat ghy doet:
Noch spreeckt niet uyt hooghen moet.

4. Want als yemant climt om hoogh’:
Dat en komt van Oost noch West,
Noch van’t Noorden kout end’ droogh’
Maer Godt die’t schickt allerbest,
End’ richt alles end’ regeert,
Is die hoog’t end’ die verne’ert.

5. De Heer houdt in syner handt,
Een croes vol van droeven wijn,
Daer hy t’ volck van allerstandt,
In laet’t schencken smert end’ pijn.
Doch den droesem voor haer deel,
Moet t’ god’loos volck suypen heel.

6. Maer ick sal in mynen sanck,
Den Godt Jacobs end’ zijn werck,
Prysen steed’s met loff end’ danck:
End’ verbreken d’ hoornen sterck
Der god’loos’: maer s’ vromen eer,
Sal toenemen lancx soo meer.