De Lxxix. Psalm.

1. De Heydens Heer sijn in dijn erf getreden,
Daer hebben sy die heylighe woonsteden
Dijns tempels reyn, seer schendelijck onteeret,
Jerusalem tot hoopen steens ghekeeret.
End’ de lichamen nackt,
Van dijn knechts voorghesmackt,
Den raven ende ghieren,
Den beesten op het velt,
Tot haer aes voor gestelt,
t’ Vleesch dyner goedertieren.

2. Ghelijckmen ghiet het water op der straten,
Hebbens’ haer bloet ghestort end’ loopen laten
Gheheel rontom Jerusalem der stede,
End’ daer was gheen dies’ oyt ten graef bestede.
Wy sijn o Heere Godt,
Gheworden tot een spot,
All’ onsen naghebueren.
Eens yegh’lijcks schimp end’ smaet
In huys end’ op de straet,
Sijn wy tot allen uren.

3. Och God hoe langh’ sal dit noch also blyven?
Wilstu altijts dy stooren ende kyven?
Sal dyne tor’n end’ yver dyner wraken,
Ghelijck een vlamm’ dus eewich op ons blaken.
Laet liever desen brandt,
Gaen over t’ volck end’ t’ landt,
Die dynen naem niet achten,
Wil Coninckrijcken slaen,
Die dy noyt riepen aen,
O Godt Heer der heyrcrachten.

4. Want sy zijn Heer die stout end’ seer vermeten
Jacob gheheel schier hebben opghegheten,
Haer woonplaets’ ooc van dijn genad’ verworven,
Hebben verwoest, end’ uyt den gront verdorven.
Ghedencke doch niet meer,
Op ons’ misdaden Heer,
Eertijts van ons bedreven:
Haest, dat ons int ghemoet
Comm’ dijn ghenade soet,
Want wy seer benouwt leven.

5. Help’ ons o God ons’ hulper ende Heere,
Om dynes naems grootmakingh’, lof end’ eere
Verloss’ end’ wil ons’ sonden ons vergheven,
Op dat dijn naem hoogh’ werd’ alomm’ verheven.
Waerom soud’ t’ volck uyt spot,
Segghen waer is haer Godt?
Wil liever Heer dijn wraken,
Over t’ vergoten bloet,
Van dyne dienaers vroet,
Alomme ruchtbaer maken.

6. Laet het gheschrey end’ t’ suchten der gevangen
Tot dynen throon aen dyner oor ghelanghen:
Nae dyne macht wil doch in leven houden,
Die totter doot verwesen werden souden.
End’ ons ghebueren stout,
Wil seven dobbelfout,
In haren schoot verghelden,
Den schimp spot ende hoen,
Die sy dy, Heer’ aendoen,
Als sy dyn’ naeme schelden.

7. Soo sullen wy dijn volck end’ dyne knapen,
Die dyner weyd’ o Heer zijn rechte schapen,
Dijn grooten naem hoogh’ prysen t’ allen stonden
End’ dynen loff van kindt tot kindt verconden.