De Lxxxj. Psalm.

1. Singt met all’ u macht
Den loff onses Heeren:
Welck is onse cracht:
Lofsingt claer end’ hel
Den God Israel:
Juycht tot syner eeren.

2. Comt met u ghesanck,
End’ met soete snaren:
Laet hooren t’ gheclanck,
Van harp’ ende luyt
Trommel ende fluyt,
Om God te verclaren.

3. Op de nieuwe maen
Iegh’lijck com’ om t’ seeste:
Blaest Basuynen aen,
Ende zijt met vreugt,
t’ Samen al verheugt,
Ten daegh’ onser feeste.

4. Want in Israel,
Is dit onse wyse:
Ja t’ is een bevel
End’ een recht ghesett,
In Gods Jacobs wett,
Tot zijns naemens pryse.

5. Die zijn bondt voorwaer,
Met Joseph woud maken,
Hy voerd’ syne schaer,
Wt Egipten landt,
Daer sy gheen verstandt,
Hadden vander spraken.

6. Ick hebb’ synen hals
Vanden last ontslaghen,
End’ heb hem in als,
Ghetrouw by ghestaen,
End’ sijn handt ontslaen,
Van steenen te draghen.

7. In ancxt ende last,
Daer du laegst heel onder,
Hebb’ ick dy wel hast,
Verlost uyt den noot:
End’ in wederstoot,
Verhoort uyt den donder.

8. Ick heb dy bekoort,
Aen den vloet der twisten:
End’ heb my verstoort,
Doe ick dy bevont:
Dobbel inden gront,
End’ vol argher listen.

9. Ick sprack: Mijn volck, hoort,
Ick tuyg dy mijn weghen,
End’ mijn heyligh woort.
Och woud’st du t’ ghebot,
Van my dynen God,
Onderhoorich pleghen.

10. Du’n salt neven my,
Gheenen Godt aenveerden,
Hoedanich hy sy:
Noch oock nemmermeer,
Bieden dienst oft eer,
And’ren God’ op aerden.

11. Want ick ben de Heer,
End’ dijn God alleene,
Sonder yemant meer:
Ick heb dy ghebracht,
Door mijn stercke macht,
Wt Egypt’ onreene

12. Doe op dynen mont,
Wacht myner ghenaden:
Ick sal dy terstont,
Met allerley goet,
In groot overvloet
Ten vollen versaden.

13. Maer mijn volck seer steeg,
Keert van my sijn ooren,
Gh’lijck het altijts pleeg:
End’ Israel blijft,
Even seer verstijft,
End’ en wilt niet hooren.

14. Dies ick uyt onmin
Liets’ oock henen treden
In haer eyghen sin:
Ende doen onvroet,
All’ wat dochte goet,
Hun vernuft end’ reden.

15. Hadd’ mijn volck my doch,
Ghehoor willen gheven,
End’ sonder bedroch,
Oft’ hypocrisy’
Willen volghen my:
End’ nae mijn woort leven.

16. Ick soud’ alsoo saen,
Syne haters alle,
Hebben ne’er gheslaen:
End’ met grooter schandt,
Haddese mijn handt
Ghebracht inden valle.

17. Die God teghen sijn,
Souden sick al treurich,
Voor mijns volcks aenschijn,
Hebben ne’erghebuckt:
t’ Soud’ hem welgheluckt
Hebben, eewichdeurich.

18. Ick soud’ hem kort omm’,
Hebben laten spysen,
Met syn’ tarwen blomm’:
End’ het honich soet,
In groot’ overvloet,
Wt een steen doen rysen.