De Xcv. Psalm.

1. Comt laet ons bly zijn inden Heer
End’ vrolijck singhen lof end’ eer,
Den God die ons vry kan bewaren.
Laet ons hem treden int ghemoet,
Met danckbaerheyt van lied’kens soet,
End’ vrolijck synen loff verclaren.

2. Want God de Heer is een sterck God,
Een Coninck groot die zijn ghebot,
End’ macht streckt over alle goden.
In zijn hant staet des weirelts grondt:
De hoogste berghen telcker stondt
Staen bevend’ onder zijn gheboden.

3. Hem hoort de zee toe, end’ haer strand’:
Want tis een werck van syner handt,
Hy heeft het aertrijck oock gheschapen.
Comt dan laet ons hem bidden aen:
End’ onse kniën nederslaen,
Hy is ons’ schepper wy sijn knapen.

4. Hy is ons’ God ons’ herder goet:
Wy zijn syn’ schapen die hy hoedt,
End’ wel bewaert onder sijn handen:
Soo ghy dan huyden hoort zijn stem’,
Verstockt uw’ herten niet voor hem,
Noch en verblindt niet uw’ verstanden.

5. Alsoo’t gheschiedd’ in Meriba,
Inder woestyn’ end’ in Massa,
Daer uwe Vaders my versochten:
End’ steeg beproefden myne macht,
Al saghen zy dat myne cracht,
End’ myne handen veel’ vermochten.

6. Ick heb met dat volck veertich Jaer,
Gheleden vele moeyte swaer,
Soo dat ick noch sprack dese reden:
Dit is een volck seer onbesindt,
Dat gantselijck gheen lust en vindt,
In myne weghen te betreden.

7. Derhalven zijnde recht ghestoort,
In mynen toor’n hebb’ ick het woort
Ghesproken end’ met eedt ghesworen:
Dat van dees’ boose lieden al
Niet een alleene comen sal,
Ter plaets’ van mijn rust uytvercoren.