De Xcvij. Psalm.

1. De Heer’ heerscht breet end’ wijt,
Dies laet recht zijn verblijt
Op d’ eertrijck alle landen,
Mitgaders de zeestranden.
Een wolck’ om sick hy streckt,
Met duysterniss’ bedeckt,
Sijn throon staet vast ghesticht,
Op goet recht end’ ghericht
End’ duert steedts onbevleckt.

2. Een vier end’ wederlicht,
Gaet voor zijn aenghesicht,
Sijn vyanden verrasschen,
End’ brandense tot asschen.
Sijn blixem vlammich sweeft,
Alomm’ end’ van hem gheeft,
Een schrickelijcken glantz:
Daer van het eertrijck gantz,
Van grooter vreesen beeft.

3. De berghen smilten ras,
Niet anders als een was:
Voor t’ aenschijn Gods almachtich,
Des werelts heerscher crachtich
De hemel heeft voorwaer,
Welluyd’ end’ openbaer,
Sijn gh’rechticheyt vertelt:
End’ zijn eer’ end’ ghewelt,
Heeft t’ volck ghesien seer claer.

4. Die dienen beelden stom,
Als grooten heyligdom,
End’ ydeldinghen eeren,
Moeten tot schande keeren.
Dient God ghy goden al,
End’ doet hem den voetval:
End’ Syon die dit hoort,
Sal van nu rechte voort,
Verheugt zijn gantz end’ al.

5. Om dijn gherichten goet,
Hebben in haer ghemoet
De dochters van Judeën,
Ghejuycht in rust end’ vreën.
Want du bist vele meer,
Verhoogt dan d’ eertrijck Heer:
Oock hebstu meerder macht
Dan diemen Goden acht,
End’ toeschrijft Godes eer.

6. Ghy die den Heer bemindt,
U hert’ sy niet ghesindt
Op eenigh’ quade saecken:
Maer wiltse liever laken.
Want Godt de sielen spaert,
Die zijn van goeden aert:
Hy maecktse vry van schandt:
End’ voor s’ god’loosen handt,
Worden sy wel bewaert.

7. t’ Licht is (of t’ schoon verspaeyt)
Den vromen toeghesaeyt,
Den mensch oprecht’ in deughde,
Bewaert God vred’ en vreughde.
Dies zy u hert’ verblijdt,
Die ghy godsalich zijt,
Verheugt u inden Heer’:
Gheeft vrolijck prijs end’ eer’,
Sijn naem ghebenedijdt.