De Cviij. Psalm.

1. Mijn hert is o Heer al bereydt
Te loven dyne majesteyt:
Dies sal ick met mijn bly gesanck,
Dy seggen loff, prijs ende danck.
Maeck dy dan op mijn psalter soet,
Mijn harp’ verheuge my t’ gemoet:
Want ick des morgens vroech wil waken
Om Godes naeme groot te maken.

2. Dijn lof wil ick verconden claer,
Onder der volck’ren groote schaer:
End’ singhen dy lof ende prijs,
By t’ volck van allerleye wijs.
Want dyne goetheyt onbevleckt,
Hoogh over d’ hemels haer verstreckt,
End’ dyne waerheyt noyt volpresen,
Is over wolcken hoogh gheresen.

3. Verheff dy God in grooter weerd’
Hoogh boven d’ hemels ende d’ eerd:
Om dijn beminden met dijn handt,
Te vryen van schaed’ ende schandt
Verhoor my Heer. Maer God heeft vry
Sijn woort volstreckt: Dies ben ick bly’,
Ick sal t’ lant Sichem uyt gaen deylen,
End’ t’ lant van Succhot sonder feylen.

4. t’ Lant Galaad houd’ ick voort mijn
Want t’ sal my onderworpen zijn:
Manasses oock met all’ zijn landt,
Sal comen onder myne handt.
Op’t landt van Ephraim vol lust
Sal mijn hooft nemen syne rust:
End’ Juda sal uytspreken wetten,
End’ in mijn rijck’ goed’ ord’ning setten.

5. Maer Moab wil ick tot een spott,
Ghebruycken voor een spoeling pott,
Om aff te wasschen mynen voet,
End’ hem vertreden synen moet.
Op Edom oock tot schimp end’ hoen,
Wil ick uytwerpen mynen schoen:
De Palestinen, in haer palen,
Met vreugden sullen my onthalen.

6. Maer wie sal my met sekerheyt,
Doen in de stercke stadt gheleydt?
Wie sal my oock tot Edom voort,
Gheleyden vry end’ onghestoort?
Saltu t’ niet zijn o Heer voorwaer,
Die ons verstietst hier ende daer,
End’ niet end’ trad’st in onse tochten,
Als wy ons vyanden versochten?

7. O Heer help ons nu inden noot,
Die ons seer swaer valt ende groot:
Des menschen hulp oft scherm end’ schutt,
Is doch cranck, ydel end’ onnut.
Maer in des Heeren groote macht,
Bedryven wy ghewelt end’ cracht:
Want hy mits zijn barmherticheden,
Sal onse vyanden vertreden.