De Cxj. Psalm

1. Van gantzer herten end’ gemoet,
Te loven Godts ghenade soet,
Heb ick gheheel voor my ghenomen.
Ick wil ghestadigh nacht end’ dach,
Van s’ Heeren lof doen vry ghewagh,
In de versamelingh’ der vromen.

2. Des Heeren wercken zijn door groot,
End’ worden recht versorcht in noot,
Soo wie daer inn’ heeft zijn behaghen,
Al wat hy doet is prijs end’ eer:
Sijn gh’rechticheyt blijft ymmermeer,
End’ duert ghestadigh t’ eew’ghen daghen.

3. Godt heeft sick in een naem ghebracht,
Mits syner wonderbare cracht,
Dat hy is goedigh end’ ghenadigh.
Hy gheeft den mensch’ goet onderhout,
Soo wie hem vreest end’ hem vertrouwt:
Hy denckt aen zijn verbondt ghestadigh.

4. Den synen opent hy t’ verstandt,
Dat sy de cracht sien van zijn handt,
Mits hy hun schenckt der Heydens erven:
Sijn wercken zijn trouw’ end’ oprecht:
All’ zijn gheboden goet end’ slecht,
Die doen de mensch’ de sond’ afsterven.

5. Sijn rechten zijn vast onbeweegt,
End’ worden steed’s van hem ghepleegt,
In waerheyt ende trouw’ met tuchten.
Van t’ jock heeft hy sijn volck gheslaeckt,
Een eew’ghen bond’ met hun ghemaeckt,
Sijn naem is heyligh end’ te duchten.

6. Der wijsheyt oorspronck end’ begin,
Is Godes vrees’ uyt hert end’ sin.
Wie nae zijn woort schickt all’ zijn leven,
Is wel verstandigh ende wijs:
Hy sal behalen lof end’ prijs,
End’ eewelijck zijn hoogh’ verheven.