De Cxij. Psalm.

1. Welsalich is end’ recht voorspoedich,
Die Godt van herten vreest ootmoedich,
End’ in zijn woort stelt al sijn lusten.
Sijn stamm’ sal tot macht end’ eer komen,
De wyl’ altijt t’ gheslacht’ der vromen,
Gheseghent leeft in vred’ end’ rusten.

2. Sijn huys sal sonder yet t’ ontbreken,
Vol goets end’ rijckdoms altijts steken:
Sijn vroom ghemoet sal blijcken stadigh.
Want door t’ licht Godes wort den vromen
All’ haere duysterniss’ benomen,
Hy is oprecht, goet end’ ghenadigh.

3. Wel hem die schenckt end’ leent van t’ syne
End’ handelt steed’s in allen schyne,
Oprecht in tuchticheyt met maten.
Want sulcke man en sal niet wancken,
End’ wie recht wandelt sonder mancken,
Sal goeden name nae hem laten.

4. Hy’n sal niet vreesen voor quaey maren,
Sijn hert’ staet vast in all’ ghevaren,
Mits hy op Godt heeft zijn vertrouwen.
Hy steunt vast op zijn goet ghewissen,
Tot dat hy mach (t’sal hem niet missen,
Sijn will’ aen synen vyant schouwen.

5. Hy deyldt end’ gheeft zijn goet den ermen
Seer mildelijck, uyt recht ontfermen:
End’ zijn gherecht’heyt sal beclyven,
Sijn horen sal meer zijn verheven,
Hoe meer hy t’ onder wort ghedreven,
End’ sal in eeren eewigh blyven.

6. Dit sal den goddeloosen herten,
Als sy’t sien aen, seer bitter smerten:
Sy sullen knerssen op haer tanden,
End’ van hertsleedt end’ spijt verdrooghen.
Want all’ t’ ghen’ daer de boos’ nae pooghen
Sal tot niet werden end’ tot schanden.