De Cxiij. Psalm.

1. Ghy die des Heeren dienaers zijt,
Looft Godt van herten recht verblijt:
Prijst ende roemt den naem des Heeren.
De naem Godts sy ghebenedijt,
Van nu voortaen tot eew’gen tijdt,
Hy sy verhoog’t in aller eeren.

2. Van d’ Oosten daer de sonn’ opstaet,
Tot t’ Westen daer sy slapen gaet,
Moet Godes Naem ghelovet wesen.
Hoogh’ boven volck’ren is de Heer
Verheven: end’ zijn lof end’ eer,
Is boven d’ hemels hoogh’ gheresen.

3. Wie is doch onsen Godt ghelijck,
Die in zijn hemelsch’ Coninckrijck
Sijn woonstat heeft ghesticht om hooghe?
Van daer hy zijnde ne’er ghedaelt,
Op hemel end’ op aerden straelt,
Sijn scherp ghesicht end’ goedigh’ ooghe.

4. Die een erm mensch’ in groot ghebreck,
Help’t uyt den stoff end’ uyt den dreck,
Daer hy versmaed’t in heeft gheleghen.
End’ brengt hem tot een hooghen staet,
In vorsten end’ in Heeren raet,
Die synes volcx regering’ pleghen.

5. Die d’ onvruchtbaer’ begord’t met kindt:
End’ gheeft haer een voll’ huysghesindt,
Daers’ in gheselschap bly mach woonen.
Hy maeck’ts’ een moeder seer verheugt,
Als sy aensiet met grooter vreugt,
Haer schoone dochters ende sonen.