De Cxv. Psalm.

1. Niet ons, niet ons schrijff toe den lof o Heer:
Maer dynen Naem gheef allen prijs end’ eer,
Om dyner gunst end’ trouwen.
Want waerom soud’ het volck uyt schimp end’ spot,
Dus spreken stout: waer is nu haren Godt
Daer sy haer troost op bouwen?

2. Ons’ God voorwaer woont inden hemel hoog’
Van daer hy vry nae sijn wil end’ ghedoog,
Beleydet alle saken.
Maer al wat voorts het volck voor goden houdt
Is anders niet dan silver ende goudt,
Dat s’ menschen handen maken.

3. Sy hebben mont maer gheven gheen geluyt,
End’ ooghen med’, maer siender gantz niet uyt
Want sy gheen licht en vaten.
Oock hebben sy aen elcke syd’ een oor,
Maer in die beyd’ en is gantz gheen ghehoor:
Noch reuck in haer neusgaten.

4. Met beyder handt en grypen sy niet aen,
Haer voeten self en konnen nerghens gaen.
Gheen stemm’ is in haer kelen.
Al wiese maeckt, oft zijn hop’ daer op sticht,
Moet zijn ghelijck de God die hy verdicht,
End’ daer van gantz niet schelen.

5. Maer ghy siet toe Israel dat ghy stelt
U hop’ op God, want hy is u ghewelt
U schilt end’ scherm alleene.
Ghy A’rons huys sett u vertrouwen vast
Op God den Heer: hy is in allen last
U hulp end’ anders gheene.

6. Ghy alle t’ saem die God den Heer’ ontsiet,
Vertrouw’t op hem, hy sal in u verdriet
U scherm end’ schutting wesen.
De Heer wil doch aen ons ghedencken wel,
Hy seghen’ ons, hy seghen’ Israel
End’ A’rons huys ghepresen.

7. Hy seg’ne voorts al wie van herten reyn
Den Heere vreest, hy sy groot ofte kleyn
End’ ghev’ hem syne vrede.
Hy stort’ op u sijn seghen ende spoet
So lancx so meer met grooten overvloet
End’ op u kinders mede.

8. Ick segg’ voorwaer dat ghy geseghent zijt
Van God den Heer alleen ghebenedijt:
Die hemel schiep end’ eerde.
God heeft hem selfs behouden shemels throon,
De mensch gegunt dat hy bouw’ end’ bewoon
t’ Aertrijck van grooter weerde.

9. Niet Heer de ghen’ die de doot heeft gehaelt,
Oft die int graf al stil zijn ne’erghedaelt
Sullen dijn lof verkonden.
Maer wy die hier betreden d’ eertrijcks dal,
Sullen dijn loff verbreyden over all’
Van nu tot eew’gen stonden.