De Cxviij. Psalm.

1. Danckt God end’ gheeft hem prijs end’ eere,
Want hy is mildt end’ machtigh soet:
In eewicheyt soo lanckx soo meere,
Blijft dueren zijn ghenade goet.
Laet Israel nu vry vervonden,
End’ roemen (inden geest verblijdt)
Dat zijn ghenad’ is niet om gronden,
End’ duert ghestadich alle tijdt.

2. Laet A’rons huys nu vry belyden,
Sijn groote goedertierenheyt:
End’ segghen dat sy t’ allen tyden
Gheduert tot inder eewicheyt.
Die Godts des Heeren naeme vruchten,
Laets’ alle met een blyden moet:
Haer lofsang segghen vol ghenuchten,
Dat sijn ghenaed’ is eewich goet.

3. Doe ick benouwt in ancxt my vonde,
Heb’ ick den Heer gheroepen aen:
Hy heeft m’aenhoort, end’ te dier stonde,
Op’t ruym ghesett end’ byghestaen.
De Heere die my hoorde claghen,
Heeft sick aen myne sy’ ghewent:
Waeromme wil ick dan vertzaghen
Voor s’ menschen doen oft dreyghement?

4. Hy wendt hem gunstich aen mijn syde,
Met myne hulpers toegherust:
Daerom sal ick van herten blyde
Aen myne haters sien myn’ lust.
Tis beter op den Heer te bouwen,
Dan op de menschen inden noot:
Tis beter Gode te vertrouwen,
Dan Heeren ofte Vorsten groot.

5. My hebben omringt vele scharen,
Om my te brenghen in verdriet:
Maer in Gods naem sal ick voortvaren,
End’ brenghens’ all’ te saem te niet.
Sy hebben my rontom besloten,
End’ vast besett aen allen kant:
Maer ick voorwaer sals’ omme stoten,
End’ brengens’ in Gods naem tot schandt.

6. Sy hadden my omzwermt als biën,
Maer haere cracht ghinck uyt, seer snel,
Als doorne vier, Ick deedse vliën,
Inden naem Gods van Israel.
Du vyant hebst my hart benouwet,
Om my te brenghen aen den val:
Maer God daer mijn hert’ op vertrouwet,
Heeft my gheholpen over al.

7. Mijn schilt, mijn cracht is God almachtich,
Hy is mijn vreugt, hy is mijn liedt:
Dies heeft hy my met sijn handt crachtich,
Verlost uyt lyden end’ verdriet.
In huysen daer de vrom’ verkeeren,
Men hoorter groot gherucht’ van vreucht:
Men segt end’ singt: De handt des Heeren
Bewijst een groote cracht end’ deucht.

8. Gods rechte handt is hoogh’ verheven,
Sijn handt end’ erm is machtigh sterck:
Hy heeft een wonder daet bedreven,
End’ heeft ghedaen een seer groot werck.
Dies sal ick leven sonder sorghen,
Versekert zijnde voor den doot.
End’ sal vertellen onverborghen,
Des Heeren wonderdaden groot.

9. Tis waer, hy heeft m’aen mijnder sielen
Wel hardt ghestraft end’ ghecastijdt,
Doch heeft my noyt willen vernielen,
Noch heel verderven t’ een’gher tijdt.
Doet my de deuren dan vry open
Des tempels daer die vrom’ ingaen,
Ick wilder doorgaen, vol van hopen:
Om van Gods lof te doen vermaen.

10. Dit zijn des Heeren schoone deuren,
Dits synen tempel end’ portael:
Die vrome meughen sonder treuren,
Daerinne treden altemael.
Daer in o God wil ick dy prysen,
Dat du mijn bidden hebst verhoort:
End’ eenen yegh’lijck onderwysen,
Dat du bist mijn heyl voort end’ voort.

11. Den steen die smaed’lijck was verstoten,
Van den bouw’lieden int ghemeen:
Heeft het ghebouw’ te saem ghesloten,
End’ is gheworden den hoecksteen.
Dit is voorwaer een werck besonder:
Gheschickt door Godes wil end’ macht:
End’ is in onsen ooghen wonder,
Daer yegh’lijck moet op nemen acht.

12. Dit is den dach nu uyt ghelesen,
Dien God de Heer gheschapen heeft:
Laet ons van herten vrolijck wesen,
d’ Wyl’ ons God oorsaeck’ daer toe gheeft.
Ach lieve Heer, wil ons bevryen,
Help doch o Heer dat bidd’ ick dy:
Laet het gheluckelijck ghedyen
Den Coninck, end’ zijn volck stae by.

13. Ghelooft moet zijn die hier is komen,
End’ heeft sick in Gods naem verthoont:
Wy bidden dat het u mach vromen,
All’ die ghy in ’t huys Godes woont.
De Heer is God’, hy heeft ons blinden,
Beschenen met zijn licht seer claer:
Komt, laet ons het slachtoffer binden,
Tot aen de hoornen van’t altaer.

14. Du bist mijn God, ick wil dy loven:
Du bist mijn heylandt end’ mijn Heer:
Du bist beneden ende boven,
Mijn God dien ick gheef prijs end’ eer.
Comt vry Godt loven ende dancken,
Want syne goetheyt is seer groot:
End’ zijn ghenade sonder wancken,
Duert eewichlijck in allen noot.