De Cxxij. Psalm.

1. Ick was verheught in mynen gheest,
So saen als ick t’ volck heb ghehoort,
Dat sprack: Comt, laet ons treden voort
In Godes huys, end’ houden feest.
Ons’ voeten sullen voortaen vry,
Jerusalem staen binnen dy:
Jerusalem schoon opgebouwet,
End’ met der borgers goed’ eendracht
Sy een gevoeght, end’ ’t’samen bracht,
Als een stadt die goed’ ord’ning houwet.

2. Daer sullen alle stammen gaen
Van Godes volck, na zijn bevel,
Tot oorkond’ onder Israel,
Om van Gods lof te doen vermaen:
De stoelen zijn daer al ghestelt,
Voor Davids stamm’, om voor ghewelt
In zijn recht elck een te bewaren.
Wenscht dan Jerusalem gheluck,
Daer haer liefhebbers sonder druck,
Wel end’ gheluck’lijck moghen varen.

3. Dy moet stadt Godt veel goets gheschien,
End’ vred’ zijn binnen dynen muer.
End’ dijn paleysen t’ aller uer,
Met veel ghelucks wel zijn versien:
Want mynen naesten die ick minn’,
End’ mijn ghebroeders zijn daer inn’,
Ick wensch’ dy gh’luck end’ goede vrede.
End’ om dat Godes heyl’ghe throon,
Staet binnen dynen tempel schoon,
Ick soeck dijn welvaert t’ aller stede.