De Cxxvj. Psalm.

1. Doe Godt uyt s’ vyants handt end’ macht
t’ Ghevanghen Sions volck we’erbracht,
Het docht ons slechts een droom te zijn,
Oft een ghesicht end’ loose schijn.
Ons’ hert’ was blyd’, so dat ons monden.
End’ tonghen om te lacchen stonden:
Elck een die dit groot werck sach aen,
Sprack: Godt heeft dees’ lie’n veel ghedaen.

2. Voorwaer du is een seer groot werck,
Dat Godt ons doet door sijn handt sterck:
Daerom’ ist dat wy dryven vreugt,
Om dat ons Godt doet sulcke deugt.
Wil Heer al d’ ander med’ ghevanghen
Oock brenghen t’ huys, na ons verlanghen:
Als of een water beke diep,
In eene dorr’ woestyne liep.

3. Al die met tranen end’ met smaet,
Hebben gesaeyt haer lieve saet,
Hun sal de droeffenis vergaen,
Als sy afmaeyen sullen t’ graen.
Sy ginghen voorwaer treurich saeyen,
Maer sullen’t nu met vreuchde maeyen:
End’ vrolijck brenghen haren schoot,
Vol schooven corens schoon end’ groot.