De Cxxvij. Psalm.

1. So God de Heer t’ huys niet en bouwt
So God de handt daer aen niet slaet:
Al wat men bouwt en brenght gheen baet,
t’ Is te vergeefs dat men waeck houdt:
Alsm’ eene stadt bewaren will’,
So verr’ als God de Heer stae still’.

2. Tis te vergheefs, wat Godt niet stuert,
Al ist dat ghy seer vroegh opstaet,
End’ t’ savons spaey te bedde gaet,
End’ met verdriet uw’ broot besuert:
Godt gheeft den mensche zijn gherief,
Als inden slaep, dien hy heeft lief.

3. Want siet als yemant kinders heeft,
Daer naer hy groot’lijcks heeft verlangt,
t’ Is recht dat hy dies Godt bedanckt,
Want t’ is een erf die Godt hem gheeft.
Daeromm’ een yegh’lijck vry ghedenck,
Dat s’ lichaems vrucht is Godts gheschenck.

4. Als dan de kinders worden oudt,
Sy worden mede snel end’ fris:
Als een pijl die gheschoten is,
Van eenen schutter sterck end’ stout:
Dat komt oock all’ van Godes handt,
End’ is een recht ghenaden pandt.

5. Wel hem, wiens koker wel gherust,
Met sulcke pylen is versien:
Want hem en sal gheen leedt gheschien,
Noch schaey oft schande met onlust
Van synen vyandt zijn ghedaen,
Als hy hem by recht spreket aen.