De Cxxxij. Psalm.

1. O Heer, wil David in ghedacht
Behouden end’ oock all’ zijn leedt:
Die God gesworen heeft een eedt.
Den God Israels groot van macht,
Heeft hy’t ghelovet al bereedt.

2. Dat ick noch weynigh wil noch veel,
Den dorpel mijns huys innegaen,
Noch my op’t bedde nederslaen:
Noch toe doen myner ooghen scheel,
Oft inden ooghen slaep ontfaen.

3. Eer ick een plaetse recht bestell’,
Daer God de Heer sijn woning’ houw’:
End’ een bequaeme sted’ op bouw’,
Daer in de helt van Israel,
Syn’ volck bewys’ genad’ end’ trouw.

4. Wy hadden een gerucht ghehoort,
Dat Ephrata de plaetse sy:
Maer nu ter tijt bevinden wy
Dat hy wilt een bosschachtigh oort,
Al daer hy syn’ volck blyve by.

5. Wy sullen daer hen’ gaen met lust,
Tot dijn woonsted’, end’ bidden aen,
De banck daerop dijn voeten staen:
O Heer stae op kom’ in dijn rust
Met d’ arcke die cracht heeft gedaen.

6. Vercier dijn weerde priesters, Heer,
Met onschult end’ oprechte deugt:
Dijn uytverkor’ne maeck verheugt.
Om Davids will’ dijn licht niet keer.
Van dijn ghesalfden, noch dijn vreugt.

7. God swoer tot David, d’ welck hy niet
Sal wederroepen: op dijn throon,
Te stellen dijns lijfs vruchte schoon:
Die over mijn volck hebb’ ghebiedt,
End’ voer’ den scepter ende kroon.

8. So dan dijn kind’ren welbedacht,
Vast onderhouden mijn verbondt,
Soo’t hun in mijn woort wordt verkont:
So sal oock na hun haer geslacht,
Op dijn stoel sitten t’ eew’ger stondt.

9. Aen Syon heeft de Heer sijn lust
Die hy verkiest voor syne stadt,
End’ vaste woningh’ als sijn schat.
Hy sprack: Dit is mijn eeuw’ghe rust,
Want ickse doch heb lief ghehadt.

10. Ick wil hun seg’nen haere deyl,
Van spijs’ end’ dranck ghebenedijt:
Haer armen voeden alle tijt:
Haer priesters kleeden met mijn heyl,
End’ maken d’ heyl’ghen recht verblijt.

11. Ick sal daer David synen horn,
Doen groeyen, als een lieflijck kruyt,
Dat van nieuws uyt der eerden spruyt:
End’ mijns ghesalfden lamp vercor’n,
Bereyden dat sy niet gae uyt.

12. Ick wil met schanden end’ oneer,
Sijn wedersakers stout end’ koen,
Als met een mantel cleedt aendoen:
Maer syne croon met grooter eer,
Sal stadigh bloeyen schoon end’ groen.