Den Cxxxviij. Psalm.

1. Ick wil dy bieden prijs end’ eer,
Mijn Godt mijn Heer,
Wt s’ herten gronde.
End’ singhen inder vorsten hof,
Dijn prijs end’ lof
Vry uyt den monde.
In dynen tempel seer bequaem,
Wil ick dyn’n naem
Eer end’ dienst pleghen.
d’ Wijl ick dijn goedicheyt aenschouw’,
End’ waere trouw,
In all’ dyn’ weghen.

2. Du maeckst datmen dyn naem verheft,
Als de daet treft
Dijn woort warachtich.
Want als ick in noot dy roep aen,
Du hoorst my saen,
End’ maeckst my crachtich.
Dat dy dan Vorsten over al,
Doen den voetval,
End’ hoogh’ vereeren.
Want sy doch hebben wel ghehoort,
Dat dijn waer woort
Niet is te keeren.

3. Dat sy dan met my roemen sterck,
Menich groot werck
Van dy bedreven.
Want Godes loff end’ heerlijckheyt
Is wijt verbreydt,
End’ hoogh’ verheven.
Al is Godt hoogh’ hy kan wel sien,
De kleyne lie’n,
Van gheest ootmoedigh.
Hy merckt van vers met een scherp oogh’
All’ die zijn hoogh’
Stout end’ verwoedigh.

4. Ben ick in druck end’ teghenspoet
Dijn gunste goet
Houdt my in’t leven.
End’ teghen myner haters swerm,
Streckstu dijn erm,
Die m’hoedt van sneven.
Dijn werck aen my sal sijn volvuert,
Want dijn gunst duert,
End’ sal beklyven.
Wat Godt eens heeft ghevanghen aen,
Sal onvoldaen
Nemmermeer blyven.