De Cxliiij. Psalm.

1. Ghelooft sy God mijn sterckte, die rechtschapen
Mijn handen leer te handelen de wapen:
End’ tot den crygh’ mijn vingers onderricht.
Sijn goetheyt groot is over my gesticht,
Hy is mijn borcht, mijn toevlucht ende toren,
Mijn heyl, mijn troost, end’ mijn hop’ uytvercoren.
Hy is die my dit volck heeft toegheslaen.
End’ heeftse my gemaeckt gantz onderdaen.

2. Wat is de mensch’ met alle zijn aenslaghen?
Dat du zijns wilt dus sorgh’ end’ kennis dragen?
Wat is de mensch’ end’ zijn sterff’lijck gheslacht’,
Dat du hem Heer houdst in d’oogh’ end’ gedacht?
Een mensch en is niet beter te ghelijcken,
Dan by een niet: want hy gaet henen strijcken
Als eene scheem oft droom die treckt voor by,
End’ stracx verdwijnt eer’t yemandt gewaer sy.

3. Dijn hemel buyg’ o Heer end’ daele neder
Roer t’ ghebercht’ aen, t’ sal roocken met onweder.
Dijn blixem strael’, end’ brengs’ al inde vlucht,
Schiet dijn pijl af, end’ maeckse gantz beducht.
Reyck my dijn handt, wil myne siel behoeden
Van desen storm, end’ stercke watervloeden,
Verloss’ my Heer, end’ ruck my uyter handt:
Den kind’ren boos’ die sijn van een vreemt landt

4. Want haere mondt en doet toch niet dan liegen,
Haer handt bedrijft groot moetwil met bedriegen.
So wil ick dy, Heer, singhen nieuwen sanck
Op harp’ end’ luyt, end’ seggen lof end’ danck.
Du bist o God die Coningen beschermest,
Die Davids oock dijns dienaers dy ontfermest,
End’ hem bevrijdst van het moordadigh sweirt,
End’ maeckst dat hem geen boose wapen deirt.

5. Verloss’ my dan van der god’loosen handen
Die bastaert sijn, end’ sijn van vreemde landen,
Want vol bedrogs steeckt hun mondt ende hals,
Haer handt gaet om met listen boos end’ vals.
Ons’ sonen, Heer, sullen als schoone twyghen
Van der jeugt aen in vromicheyt opstyghen,
Ons’ dochters schoon sullen staen met een lust,
Als zuylen fraey daer t’ sconincks huys op rust.

6. Wt elcken hoeck sal spruyten een gheslachte,
End’ duysent fout voortbrenghen hare drachte.
Het schaep end’ t’ veeh sal groeyen opden stal,
Met duysent sterck end’ thien duys’t in getal.
Ons’ ossen sterck sullen den ploeg’ vry trecken:
Wil slechts goey vred’ end’ vreugt op ons verstrecken
Bevry ons Heer van kommer ende schae’,
Datm’ op der straet geen claghen en verstae.

7. Welsaligh is t’ volck dat door Gods genaden
Ghenieten mach dus heerlijcke weldaden:
Salich is t’ volck dat God den Heere houdt
Voor synen God, end’ vast op hem vertrouwt.