De Cxlix. Psalm.

1. Dicht een nieuw liedt ons’ God ter eere:
Sijn lof, zijn heerlijckheyt end’ eere,
Onder zijn heyl’ghe goedertieren,
Moet yegelijck nu vieren.
Dat Israel te deser tijdt
In synen schepper sy verblijdt:
Dat Syons kind’ren allegaer,
Haers Conincks roemen haer.

2. Laet hem met tromm’len ende fluyten,
Ghelovet zijn: End’ wilt op luyten,
Op harpen end’ op alle snaren,
Sijn heerlijckheyt verclaren.
Want Godt heeft aen zijn volck een lust,
Daer op zijn sin end’ herte rust:
Hy voert de kleyn’ uyt haren druck,
Tot eer’ end’ groot gheluck.

3. Voorwaer des Heeren uytvercoren,
Die sullen volle vreugd’ orboren:
Ja sullen op haer’ bedd’ gheleghen,
Gods lof met vreugde pleghen.
Wt haere keel spruyt anders niet,
Dan tot Gods lof haer heyligh liedt,
In haer’ handt houden onverveirt,
Een scherp tweesnydend’ sweirt.

4. Om over d’ heydens te doen wraken,
Die teghen hun haer steeg opmaken,
End’ om der volcken hooveerdyen
Wel harde te castyen.
Ja oock om Coninghen met cracht,
Te stellen onder haere macht:
In ys’ren boeyen end’ in stock,
Te houden onder t’ jock.

5. Op dat sy van hun t’ vonnis gheven,
Alsoo’t hun God heeft voorgheschreven,
Dit is de eer die alle vromen,
Sullen van God becomen.