Den eersten Psalm.

1. Wel salig is de man, die inden raet
Van tgodloos volck om niemantds wil en gaet,
Noch op den wech der sondaers staet vermeten:
Noch op den stoel der spotters is geseten.
Maer zijnen lust heeft in des Heeren wet,
End nacht end dach wel neerstich daer op let.

2. Want hy sal sijn gelijck als eenen boom
Wel vast geplant, aen eenen waterstroom
Die t’zijner tijt sal goede vruchten brengen:
Wiens groene loof kan rijsen noch versenghen,
Want al het werck dat sulck een man neemt aen
Sal met geluck tot goeden eynde slaen.

3. Alsulcx en zijn de goddeloose niet,
Maer als het kaff dat van het koren schiet,
Twelck inde locht de winden henen drijven.
Dies sullen sy niet staend’ int oirdeel blijven:
Noch sondaers boos verthoonen haer aenschijn,
Beneffens dien, die vroim van herten sijn.

4. Want s’vromen wech, is Gode wel bekent:
Hy heeft altoos een ooghe daer omtrent,
Maer tgodloos volc, met hare schalcke lagen,
Al wat sy doen, end’ daer sy vast nae iaghen,
Sal stracx vergaen, end’ in seer corter stont,
Met enckel spot verderven inden gront.