Den iij. Psalm.

1. Hoe groot o Heer, hoe swaer,
Wort mijner haters schaer,
Die my brengt in dit lijden:
Hoe crachtig is den hoop,
Hoe noest is het gheloop
Der geen die my bestrijden!
Veel seggen met verwijt,
Tis immers nu ter tijt
Ten eynd met hem gekomen.
Sijn ziel en heeft nv meer
Geen hulp aen Godt den Heer:
Dien troost is hem benomen.

2. Doch bistu mijnen schilt
O Heer: dijn goetheyt milt
Heeft altijts op my d’ooge.
Du bist mijn eer end lof,
Die my thooft wt den stoff
Richst op, end hefst om hooge.
Ick heb noch andermael,
Mijn stem in smert end quael,
Den Heere voirgedragen:
End altijt heeft my God
Van uyt sijn heylig slot,
Geantwoirt na behagen.

3. Daerom oock nu wil ick
Gaen liggen sonder schrick,
Om mijnen slaep te nutten:
End sonder sorg opstaen:
Want God sal my voortaen
Wel seker onderstutten.
Ick waer niet eens ontstelt,
Al saeg’ ick daer int velt
Ia menich duysent knechten,
Rontom haer legher slaen,
Oft in slachorden staen,
Om teghen my te vechten.

4. Stae op, verthoone dy,
Mijn God: behoede my,
Die met dijn harde handen,
Mijn vyanden verbaest
Opt kinnebacken slaest,
End breeckst sgodloosen tanden.
By God almachtich is
Hulp ende troost ghewis,
In allerley ghevaren:
Du streckst in overvloet,
Heer, dijnen seghen goet
Op dijne heylghe scharen.