Den iiij. Psalm.

1. Geef my doch antwoird, op mijn schreyen,
O God mijns rechts end mijn ontset,
Du pleegst my sonder lang te beyen
uyt allen anxt, opt ruym te leyen:
Doe my genaed, hoor mijn gebedt.
Ghy mannen, hoe lang sal dit dueren,
Dat ghy mijn eere keert in smaet?
Hoe lang sult ghy v ydel kueren
Beminnen, om die uyt te vueren,
End staen na luegens en verraet?

2. Weet vry (ick segget v te voren)
Dat God de Heer hem eenen mensch,
Dien hy is gunstig, heeft vercoren.
De Heer sal mijn geschrey verhoren,
Als ick hem voirhoud mijnen wensch.
Wort dan beroeret van dies wegen,
Vergrijpt v niet aen Godes wil:
Maer als ghy sijt te bed gelegen,
So wilt het neirstich overwegen,
In v gemoet, end swijgen stil.

3. End komt den Heere dan voirhouwen
V offerhanden end gebedt,
Vry ongeveynst, ter goeder trouwen,
End wilt op hem u hope bouwen,
Op hem sy uwen troost geset.
Veel seggen, Wie sal ons vertoogen
Dat eenig end’ rechtsinnich goet?
Maer Heere God, wildu gedoogen,
Dat tlicht van dijn genadig oogen
Ons hert beschijn, end ons gemoet.

4. Du kanst daer doir mijn hert verblijden.
End maken my veel meer verheugt
Dan sy en zijn, iae oock ten tijden
Als sy haer terw’ end druyven snijden,
End tassen graen end wijn met vreugt.
Daeromme wil ick my met vreden
Gaen leggen neer, end slapen vast:
Mits du alleen my stof end reden
Verleenst dat ick mach seker treden,
End woinen sonder sorg oft last.