Den vij. Psalm.

1. Almachtig Heer, mijn God genadig,
Op dy verlaet ic my gestadig:
Dies help my doch doir dijne cracht,
uyt aller mijner haters macht:
Dat haren hoop, mijn arme siele
Niet en ontroove, noch verniele
(Gelijck een leeu diet al verslint)
Indien sy geenen helper vint.

2. O Heer mijn God, word ick bevonden
Op sulcke daet als sy oorconden,
Oft heb ick oyt ontrou begaen,
Gelijck sy valschlijck geven aen.
Heb ick daertoe met quaet vergouden
Die my weldeden end betrouden,
Iae heb ick niet altoos gereet
Geholpen mijnen vyant wreet.

3. Laet hem mijn siel (ick bens te vreden)
Najagen, grijpen end vertreden:
Hy breng mijn leven onder deird,
End maeck mijn eer tot stof onweirt.
Stae op, in toirnicheyt verbolgen,
Op dees’ die t’onrecht my vervolgen,
Ontwaeck, Heer, tmywaerts, ten gericht,
Van dy verordent end gesticht.

4. Laet volckeren met groote schaeren,
Om dijnen richterstoel vergaeren:
Dat dijne Maiesteyt aldaer,
Hoog sy verheven over haer.
God sal der volcker richter wesen,
Alsdan, mijn God, mijn Heer gepresen,
Richt mijne saeck: laet my myn recht
Genieten, nae mijn vroimheyt slecht.

5. Laet eenmael doch ten eynde komen
Sgodloosen boosheyt: sterck den vromen,
Die du doirsoeckst met goet oircondt,
Der herten end der nieren grondt,
Du God rechtveirdig end getrouwe.
Den schilt daer ick mijn hoip op bouwe,
Bestaet op God, die altijt hoet,
Al die oprecht sijn van gemoet.

6. God richt de geen, die sijn rechtveirdig,
End straffet die zijn straffens weirdig:
So dat Gods toren dach voir dach,
Aen tgodloos volck vry blijcken mach.
Wil dees’ opt recht niet beter letten,
Voirwaer de Heer sal sijn sweirt wetten:
End spannen sijnen boge sterck,
End op hem nemen sijn gemerck.

7. God heeft alreedts tgeweir gegrepen:
Het dootlijck mes is al geslepen:
Moortdadig pijlen staen gereet,
Op thert van mijn vervolgers wreet.
End dees, is noch, tot mijn beswaren,
In arbeyt, om veel quaets te baren:
Hy heeft ontfangen moeyt end cracht,
Maer hy sal baren leugendracht.

8. Hy arbeyt ende quelt hemselven,
Met eenen diepen kuyl te delven,
uyt een valsch hert end schalcken sin:
Maer hy sal storten self daerin.
Hy wilt my ongeluck bescheiren,
Maer tsal hem self ten hoofd uytsweiren:
Op sijnen kop valt al het quaet,
Daer hy moetwillichlijck nae staet.

9. Dies wil ick prijsen God den Heere,
Tot sijner trouwe lof end eere:
Ick wil met Psalmgesang bequaem
Hoog loven sallerhoogsten naem.