Den xvj. Psalm.

1. Wil my, O God, bewaren inden noot:
Want op dy staet mijn hoip end vast vertrouwen:
Mijn siel, du spreeckst, tot God uyt ijver groot,
Voir mijnen Heer, wil ick dy altijts houwen:
Doch mijne deucht en kan tot dy niet komen,
Dat sy dy mocht iet baten ofte vromen.

2. Aen theylig volck dat hier in deugt end eer
Op eirden leeft, is alle mijn vernoegen:
Maer moeyt end anxt benaut die lancx so meer,
Die sick van God tot eenen vremden voegen:
Ick wil doch niet aen haer bloetoffers roeren,
Noch haeren naem op mijne lippen voeren.

3. God is mijn erf end’ mijnes bekers deel:
Du salst mijn lot hanthaven end bewallen,
So dat het blijf’ bewaert in sijn geheel:
My is voirwaer een schoon erf toegevallen,
Ia dapper schoon end lustich is dees erve,
Die ick van God tot eygendom verwerve.

4. Ick love God, die my so goeden raet
Gegeven heeft: hy sy dies hoog gepresen:
Want dat meer is, ick word by nacht wel laet,
Van mijn gepeyns, in mijn hert onderwesen:
Ick neem altoos God voir, ick sal niet glijden,
Want hy is doch aen mijner rechter sijden.

5. Daerom is my het herte so verblijdt,
Mijn tonge iuyght, mijn vleesch leyt een goet leven,
In vreed’ end rust van alle sorg bevrijdt:
Want du niet salst mijn siel int graf begeven:
Noch laten toe, dat dijnen vytvercoren
Verrotting sie, oft eewig gae verloren.

6. Veel eer salstu my geven goet bericht,
Om in te slaen des levens rechte wegen:
Dewijl alleen in dijn lief aengesicht,
Is alle vreugt volcomentlijck gelegen:
End in dijn handt bestaet tot alle tijden,
Al wat den mensch te rechte can verblijden.