Den xxiij. Psalm.

1. De Heer is self mijn Herder, die my hoedet:
My ontbreeckt niet, ick wort van hem gevoedet.
Hy legert my, op schoon begraesde weyden,
End sal my voorts aent stille water leyden.
Hy stelt mijn siel gerust: end uyt genaden,
Om sijns naems wil voert my op rechte paden.

2. Dies vreesd’ ick niet, al moest ick daer beneden,
Int doncker dal van sdoodes schaedwe treden:
Want du by my bist altoos Heer genadich.
Dijn roed end staf vertroosten my gestadich.
Du salst voir my de tafel reede houwen,
Vast onder d’oog, van dien die my benouwen.

3. Du salst my thooft met goede salf begieten,
End mijnen kroes vol drancks doen overvlieten.
Het gae soot wil: my sal altoos aencleven
Genaed’ end gunst, so lang als ick sal leven:
End tlustich huys des Heeren hoog gepresen,
Sal eewelijck, mijn vaste woonstadt wesen.