Den xxvij. Psalm.

1. God is mijn licht end Heylant hoog verheven,
Waer voir soud’ ick met vreese sijn bevaen?
God is mijn cracht die my behoudt int leven,
Wie soude my verschricktheyt iaghen aen?
Doe my de boos’ aenvielen met gewelt,
Om van mijn vleesch end bloet te sijn versaett:
Het volck dat my vervolcht heeft end gehaedt,
Is selve stracx ter eirden neergevelt.

2. Al waert dat my een heyrtocht quaem omringen,
Noch soud’ my thert daerom niet sijn verschrict:
Al woudmen my bestormen end bespringen,
So staet mijn hoip nochtans daer op geschickt.
Een dinck heb ick versocht end recht gemeent,
Aen God den Heer, end soeckt noch boven al:
Dat, also lang my tleven dueren sal,
My in sijn huys een woining word’ verleent.

3. Op dat ick mach de lustbaerheyt des Heeren,
Wel oversien, na mijnen wensch end keur:
End my aldaer aen alle sijden keeren,
Om sijn paleys te schouwen deur end deur.
Want hy sal my in tijt van ancxt end pijn,
Voir allen noot verbergen in zijn Hutt:
Ick sal van hem beschermt sijn end beschutt:
End op een rotz daer nae verheven sijn.

4. Iae nu alree, staet over svyants scharen,
(Die om my sijn) mijn hooft hoog opgericht:
Ick wil met vreugt hem in sijn hut verclaren,
End offeren mijns lofsancks vry gedicht.
Verhoor my doch, neem op mijn schreyen acht
Als ick beancxt mijn stemme tot dy keer:
Ontferme dy, sy mij genadig, Heer,
End antwoird my op mijn bedruckte clacht.

5. So maent my thert, in my van dijnent wegen,
Soeckt boven al, des Heeren aengesicht:
Want daer in is dijn welvaert gantz gelegen:
Oock soeck ickt, Heer, na mijne schult end plicht.
Berg niet van my, dijn aensicht in verdriet,
Noch dijnen knecht in toirnicheyt verstoot:
Du bist doch, Heer, mijn hulp in allen noot:
O God mijns heyls, versteeck, verlaet my niet.

6. Of my verliet, end moeder ende vader,
so sal my doch de Heere nemen aen.
Leer my, O God, dijn wegen: voer my nader
Om svyants wil, op een geslichte baen.
En stel my niet in mijner haters macht:
Sy hebben, Heer, getuygen opgeruyt,
Die tegen my valsch oorkondt geven uyt,
End dreygen my met haer gewelt end cracht.

7. Ten waer dat ick met een gewis vertrouwen,
Had vast gelooft, noch in mijns levens tijt,
Gods aengesicht end goedigheyt t’aenschouwen,
Ick waer voirwaer, al lang des levens quijt.
Wacht op den Heer met troost end hoip vervult:
Grijp goeden moet, end stae slechts op hem vast,
Hy sal dijn hert verstercken inden last,
Vertrou alleen, end wacht sijns met gedult.