Den xxviij. Psalm.

1. Heer mijne Rotz daer ick toe vluchte,
Nae dy ist dat ick schrey end suchte:
Sy doch niet doof, en wil niet swijgen:
Want soud ick geen gehoor vercrijgen,
Ick mocht te rechte sijn geacht,
Als die in eenen kuyl versmacht.

2. Verhoor tgebet Heer, dat ick spreke,
Als ick mijn stem end hant op steke,
Nae dijnen tempel met volherden.
En laet my niet gesleypet werden,
Met tgodloos volck, met tvolck dat staet,
Naer moetwil end naer enckel quaet.

3. Die met den naesten vrede spreken,
End binnen thert vol argheyts steken.
Heer, wil hun, nae hun wercken schencken,
End nae den list dien sy verdencken:
Geef, dat sy na tgeen sy begaen,
Den welverdienden loon ontfaen.

4. Want sy en hebben met aendachten,
Op sHeeren doen, noyt willen achten,
Noch op de wonderbare wercken
Van sijne handen, willen mercken:
Daerom sal hijs’ om verre slaen,
End nemmermeer op laeten staen.

5. Geloift sy God de Heer, die goedig
Verhoort heeft mijn gebet ootmoedig.
God is mijn sterckt end schilt getrouwe,
Op welcken ick mijn hope bouwe:
Hy helpt my: ick sal sijne deugt
Lofsingen, met een hert verheugt.

6. God sterckt de sijn, end sal midts desen,
Sijns Conincx heylsaem cracht oock wesen:
Bewaer dyn volck, stort dijnen segen,
Heer, op dijn erf, als soeten regen.
Wils’ als dijn schapen weyden, Heer,
Verhefs’ altijts, so lancx so meer.