Den xl. Psalm.

1. Ick heb den Heer geduerichlijck gewacht,
End mijnen troost op hem gesett:
Dies heeft hy oock op my gelett,
End aengehoort de stemme mijner clacht.
Ia uyt den diepen kuyle,
Vol slijcx end modders vuyle,
Getrocken aen het boirdt,
End mijne voeten droog,
Op eene rotz, wel hoog
Gestelt, end vast geschoirt.

2. Hy geeft my voorts, een nieu liedt inden mont,
Tot onses Gods prijs ende lof:
Veel sullent sien end hebben stof,
Om met een vrees op hem te staen gegrondt:
Wel salig sijn, die bouwen
Op God, haer vast vertrouwen:
End sien na tvolck niet om,
Dat stout is ende straf,
End wijckt ter sijden af,
Tot leugens slim end crom.

3. Mijn God, du hebst groot wonderen gedaen,
Dijn diep gedacht end wijsen raet,
Aen ons gepleegt, gaet buyten maet:
Men soud’t voir dy niet cunnen overslaen.
So ickt aenneem te loven,
’Tgetal gaet my te boven.
Dij’n lust geen offerwerck,
Noch spijs: maer met dijn woirt,
Hebstu my d’oor doirboirt,
Op dat ickt hoor end merck.

4. Brantoffers, doch, end offers voor misdaet
En hebstu noyt versocht van my,
Doe sprack ick, hier koim ick voor dy,
Mits in dijn boeck van my geschreven staet.
Mijn God ick voeg my stille,
End geirn in dijnen wille,
Het is al mijnen lust:
Dijn wet staet my geplant
Int hert end ingewandt:
Tis mijnen troost end rust.

5. Ick heb dijn trou voir scharen volcx vertelt,
Sie, Heer, du weetst, dat mijnen mont,
Heeft dijn rechtveirdigeyt vercondt:
Dies hebb ick niets gelaeten onvermelt.
Mijn hert heeft noyt verswegen,
Dijn trou end rechte wegen,
Noch dijn heylsame cracht:
Oock dijne gunst, wel claer,
Heb ick int opendaer,
Voir veel volcx uytgebracht.

6. Daerom o Heer, aen my oock niet verspaer
Dijn ontfermhertigheyt in noot:
Dat dijn gerechtigheyt seer groot,
End ware trouw my lancx so meer bewaer:
Want my ontallijck plagen,
End sonden vast belagen,
Dies my tgesicht beswijckt.
Sy gaen te boven thaer,
Mijns hoofdes teenegaer,
Dies my het hert ontwijckt.

7. Na dijn gelieft wil my verlossen Heer,
Haest, help my doch van stonden aen:
Dat al die my nae tleven staen,
Vervallen stracx tot schand end tot oneer.
Dat sy te rugge deysen,
Die tegen my quaet peysen:
Die my tot schimp end hoon,
Nae roepen, ha, ha, siet,
Self spotlijck gaen te niet,
Tot hares spottens loon.

8. Maer laet in dy van herten sijn verblijt,
Die oprecht soecken dijnen naem,
End wie bemint dijn cracht heylsaem,
Seg eewelijck, God sy gebenedijt.
Ick ben arm end ellendig,
Maer Godes trou bestendig
Heeft my, doe my was bang,
Genadelijck versorgt.
Du bist mijn vaste borgt:
Mijn God, en toef niet lang.