Den xlj. Psalm.

1. Wel hem die sick int cruys van een erm man,
Wel wijslijck dragen kan.
Want God de Heer verlost hem doch ten end,
In tijde van ellend.
God sal hem noch bewaren fraey end friss’
End salich voir gewis.
Laet dan niet toe, Heer, dat hy int gewelt
Sijns vyandts werd gestelt.

2. De Heer sal hem troost brengen end ontset,
Als hy ligt sieck te bed.
End sijn cranck bed veranderen in vreugt,
Van frissche nieuwe ieugt.
In mijnen druck, sprack ick: O Heer, du sy,
Genadig over my.
Genees mijn siel, want ick heb my ontgaen,
End tegen dy misdaen.

3. Mijn vyanden, Heer, wensschen my veel quaets,
End seggen noch vol haets,
Och wanneer salt eens tijt sijn dat hy sterf,
End sijnen naem verderf?
So yemant comt om my te sien, die spreeckt
Geveynsdelijck, end steeckt
Vol quaet bedrochs, maer als sy van my gaen,
Dan gaet haer klappen aen.

4. Dan steken sy de hoofden vast te saem,
End lastren mijnen naem.
Elck een verdenckt, elck een legt daer op toe,
Hoe hy my schade doe:
Sy spreken, siet, om eenig booswichts stuck,
Komt hem dit ongeluck,
Daer ligt hy plat te bed, so dat voortaen,
Hy niet meer op sal staen.

5. Iae mijnen vrient, op dien ick heb gebout,
End my geheel betrout,
Die mijn broot at, stoot uyt verradery,
De verssen tegen my.
Maer du, wil my in dese smert end pijn,
O Heer, genadig sijn,
Richt my weer op: so sal ick hun wel schoon,
Vergelden haren loon.

6. Du merck ick wel, dat ick in ongeval,
Dy noch ben liefgetal:
Dwijl sijnen lust aen mijn leedt, end verdriet,
Den vyandt niet en siet.
Du hebst my, Heer, in mijn geheel gespaert,
End van den val bewaert:
End hebst my voorts, vast voir dijn aengesicht
Gehouden opgericht.

7. God’, Israels den stercken God’, end Heer,
Sy alle lof end eer,
Tot eewger tijt, so lang daer werelt is,
Ia, Amen, tsy gewis.