Den xlij. Psalm.

1. Glijck een hert met dorst bevangen,
Hijgt na waterbeken koel,
Also hijgt uyt groot verlangen,
Mijn siel nae God met gewoel:
Ende dorst begeirlijck seer,
Na des levens God end Heer,
Och wanneer sal ick voir d’oogen,
Gods des Heeren, mij vertoogen?

2. Mijne spijs sijn bitter tranen,
Die ick storte dach end nacht,
Als ick daeglijcx hoor vermanen,
Waer is dijn God met sijn macht?
Thert ontsinckt my, alst my heugt,
Hoe ick met veel volcx in vreugt,
Met lofsangen end gebeden,
Tot aen thuys Gods plach te treden.

3. Mijn siel waerom bistu trurich,
End beroert in dit misval?
Wacht slecht op den Heer gedurich,
Want ick hem noch loven sal,
End aensien het claere licht,
Van sijn heylsaem aengesicht.
Mijn God, mijn siel is besweken,
End mijn kracht van my geweken.

4. Als ick dijns denck in dit dwalen,
Alhier over den Iordaen:
Ia wijt over Hermons palen,
Ende Misars berg daeraen:
Daer den eenen afgrondt slorpt,
Nae den andren, ende worpt,
Vlocken schuyms op, met het bruysen,
Van dijn stercke watersluysen.

5. Daer voorts alle dijne baren,
Ende stormen op my slaen:
Maer dat sal my thert op claeren,
Dat God nu versoent voortaen,
Sdaegs my sijn genade biedt,
End snachts geeft sijn lofsangs liedt:
Dies sal ick met geest verheven,
Bidden God, welck is mijn leven.

6. Waerom hebstdu mijns vergeten,
Sal ick spreken, o mijn rotz?
Waerom ben ick hier geseten,
Treurich onder svyants trotz?
Tis een dootwond in mijn hert,
Die my int gebeente smert,
Als sy daeglijcks my naschreyen,
Waer mach dijnen God nu beyen?

7. Mijn siel waerom sinckstu neder?
Waerom bistdu dus beswaert?
Wacht op God, ick sal eens weder
Maken sijnen lof vermaert.
Sijnen heyl is overgroot:
Hy is die in allen noot,
Sal mijn aengesicht verclaren,
Mijn God die my sal bewaren.