Den lviij. Psalm.

1. In goeder trouwen ghy Raetslieden,
Ist recht het vonnis dat ghy spreeckt,
Als ghy den vromen dus versteeckt?
D’oirdeelen die by v geschieden,
Ghy Adams kindren, sijn die recht,
Als ghy my valsche schult oplegt.

2. Doch ghy en brouwt niet in v herte
Dan onrecht ende logentael:
Ghy weegt, ia in een richters schael,
Den armen, overlast met smerte.
De godloos is gants ongetemt,
Van smoeders buyck, end heel vervremt.

3. De leugengieters gaen al rasen,
End dwalen steedts van smoeders lijff:
Sy sijn van boos vergift schier stijf,
Gelijck een slang dick opgeblasen,
Oft adder die verstopt haer oor,
End neemt haer selven het gehoor:

4. Op dat sy des belesers reden,
Niet hoor, al is hy kunstich seer.
Verbreek haer scherpe tanden, Heer,
In haere monden vol onvreden.
Breeck ende ruck met vleesch end huyt,
Den leeuwkens haer backtanden uyt.

5. End laetse stracx daer henen vlieten
Als water loopend’ inde gracht.
Haer pijlen werden sonder cracht,
Gebroken, als sy willen schieten.
Sy sullen gaen geheel te niet,
Als slecken diemen smilten siet.

6. Der sonnen licht moet hun ontbreken,
Als eener vrouwen misgeboort.
Eer uwen vleeschpot rechtevoort
Tvier voelt, van doirnen hout ontsteken,
Sal hys’ al levend end goets moets,
In toirn uytstormen onverhoets.

7. Dan sal de vrome sick verblijden,
Als hy verlost uyt sijn verdriet,
De rechte wrake Gods aensiet,
End dat de Godloos comt in lijden.
Dan sal hy baden sijnen voet,
In sgoddeloosen menschen bloet.

8. Dies sal een yeglijck vrolijck spreken:
Noch sietmen dat de vroim ontfangt,
De vrucht daer hem naer heeft verlangt:
Het is voirwaer nv wel gebleken,
Als datter sy een God gewis,
Die richter over d’eirtrijck is.