Den lxxvj. Psalm.

1. God is in Iuda recht bekent,
Sijn eer end lof wort daer verklaert,
In Israel wort sonder endt,
Des Heeren naem seer hoog vermaert.
In Salem is sijn hutt’ end woining,
In Sion houdt sick onsen Koninck.

2. Aldaer heeft hy doir sijne cracht
Gebroken, pijlen, sweirt end schilt,
Den swaren krijg ten eynd gebracht,
End allen twist met vreed gestilt.
Du bist doirluchtich wonderbaerlijck,
Soot aen dees Roovers blijckt seer claerlijck.

3. Want mannen sterck end dapper stout
Sijn vloot geworden end beroyt:
Het strijtbaer volck in slaep verflout,
En kond sijn handen vinden noyt.
Dijn straffe heeft peird ende wagen,
(God Iacobs) in slaep neergeslagen.

4. Du bist, du bist verschricklijck seer:
Och wie sal voir dy konnen staen,
Als dijnen swaeren toirne, Heer,
Begint viergloedig aen te gaen?
Du hebst uyt sHemels throon hoogweirdig
Doen hooren tvonnis seer rechtveirdig.

5. Dies vreesde deirtrijck, end bleef stil,
So du stontst op in dijn gericht:
Om alle tvolck van goeden wil,
Te lossen naer heur toeversicht.
Want smenschen toirn en is niet, Heere,
Dan stof, end oorsaeck dijner eere.

6. End blijven sy gram end verwoet,
Du bindst haer felheyt met een snoer.
Dies koim een yeglijck met ootmoet,
End sijn geloften recht volvoer’,
Laet met geschencken God vereeren,
Al die omtrent den Heer verkeeren.

7. Brengt v geschenck met lof end’ danck
Hem die geducht wort end gevreest.
Hy hout alleen in sijn bedwanck
Der Vorsten sinnen ende geest:
Ia hy berooftse van verstande,
End schrickt de Coningen te lande.