Den lxxx. Psalm.

1. O Herder Israels wil hooren,
Laet onse stem dy gaen ter ooren:
Die du den stam van Iosephs bloet,
Als schapen, houdst in dijn behoet,
End sittest tusschen Cherubins:
Verschijn den volck’ dijns huysgesins.

2. Wil dijne stercke macht opwecken,
End over Ephraim verstrecken.
Verthoon aen Benjamins geslacht,
End aen Manasses dijne macht.
Koim ons te hulp, verlaet ons niet
Verloss ons uyt dit swaer verdriet.

3. Wil ons O Heere, wederbrengen
Uyt dees verstroying, end gehengen,
Dat dijn genadig aengesicht
Ons in dees duysternis verlicht,
Op dat wy vry van allen druck,
In voirspoet leven end geluck.

4. Hoe lange sal noch dijnen toren
Op tdroef gebet dijnr’ uytvercoren,
Staen smoocken, Heer, als eenen brant?
Du spijst ons met druck allerhandt:
Du schenckest ons, om ons’ misdaet,
Van bitter tranen volle maet.

5. Du hebst ons met ons naegebueren
Twist sonder eynde laeten vueren,
Den vyandt drijft met ons den spot.
Vergader ons, O stercke God,
Geef dat dijn aensicht ons beschijn
Soo sullen wy geholpen sijn.

6. Du hebst, Heer, uyt Egypti palen
Self dijnen wijnstock willen halen,
End hebst de Heydens uyt dit landt
Geiaegt, end hem daer in geplant:
De plaetse voir hem toebereyt,
End sijne wortel uytgespreyt.

7. Hy hadde sick int landt verstrecket.
Tgebergt met sijne scheem bedecket:
Sijn rancken schoten lustig op,
Tot aen der hooge Cedren tsop.
Sijn telgen streckten vanden strant
Tot aen des grooten waters kant.

8. Heer, waerom hebstu nu ontloken
Sijn heyming, end so opgebroken,
Dat yegelijck hem rooft end pluckt?
Twilt swijn heeft hem vast uytgeruckt,
Tgediert int velt heeft seer verwoet
Al sijne wortel omgewroet.

9. Keer dy tot ons, Heer der heyrcrachten,
Sie uyt den Hemel: wil dit achten.
Besoeck den wijngaert Die dijn handt,
Self in het eirtrijck heeft geplant
Sie nae sijn scheute jonck end teer,
Die du gequeeckt hebst tot dijn eer.

10. Sy is eylaes met vier verslonden,
Gehackt, gesneden end geschonden.
Dijn volck vergaet doir dijne straf.
Dijn hulp gae doch den man niet af
Die dijn handt sterck heeft opgebracht,
End die van dy houdt sijne cracht.

11. So sullen wy van dy niet wijcken,
Bewaer ons leven sonder swijcken,
Dat wy aenroepen dijnen naem.
Almachtig God breng ons te saem,
Geef dat dijn aensicht ons beschijn,
So sullen wy geholpen sijn.