Den lxxxij. Psalm.

1. God staet int midden van Gods schare,
Daer hy verthoont int openbare,
Den Goden sijne Maiesteyt,
End onder Vorsten trecht beleyt.
Hy spreect: Ghy Richters ende Heeren,
Hoe lange sult ghy trecht verkeeren?
End nemen de persoonen aen,
Om goddeloosen voir te staen?

2. Doet recht den armen ende weesen,
Die voir gewelt hun mogen vreesen:
Ontslaet den schaemlen int gericht,
Als hy met onrecht wort beticht.
Verlost d’ellendig’ ende d’ermen,
End wilts’ in haer goet recht beschermen,
Ia doet hun hulp end onderstandt,
End helpts’ uyt sgoddeloosen handt.

3. Maer wat? Aen hun is niet te winnen:
Sy’n hebben noch verstant noch sinnen,
Sy wandelen gantz sonder licht,
Des eirtrijcks gront is heel ontsticht.
Ick segt, Ghy sijt als kleyne Goden,
Men onderhout vast v geboden:
Ghy Vorsten sijt mits uwe macht,
Als kindren Gods te recht geacht.

4. Nochtans ghy moet oock alle sterven
End als een ander mensch verderven:
Ghy Heeren, blijft oock inden loop,
Als d’allerminste vanden hoop.
Stae op o God, in dijner weirden,
Regier end richt hier op der eirden:
Want onder tvolck des eirtrijcx heel
Hebstu dijn erflot ende deel.